jaren later

Het had iets van een reunie en smaakte naar meer
ik meen dat, ook al is het per jaar maar één keer.
een keerje per jaar of zelfs per twee
Ergens waar plaatjes hangen of zo maar aan zee

woord en beeld

woord en beeld

goed gezien, gedaan...

Lezend voor ongeveer de derde keer in 'Ik ben rijk en ik heb nekpijn' van Herman Brusselmans en onder invloed van Blokkers en Tranquillizers voorgeschreven om de vibratie uit mijn hersenpan te verdoezelen schoot me het ene na de andere creatieve idee door de verdoofde kop en dat in tegenstelling tot wat de bijsluiters beloofden "Zoveel humor en dat allemaal en één boek "dacht ik en rijmde toen Loes binnenkwam "zoveel moois en dat allemaal in één broek" Het hek was van de dam, het aloude aantekenboekje kwam tevoorschijn en bladzijde na bladzijde werd gevuld, ideeën over een winkelconcept ( work in progress ) fotowerk en ander creatief gepruttel. Ik dwaal geregeld af van het Brusselmansgezever en dwaal dan ook via een zijstraat zomaar naar ons gezelschap Goed Gezien, "de internationale associatie,met filialen in Noord-West-Vlaanderen en Walcheren, van lieden die relatief intens actief zijn in de secties 'woord' en 'beeld' en daar, op vriendschappelijke basis, gezamenlijk iets mee willen doen". Het was ook zo'n mooi idee opgezet door Pascal die ik soms Patrick noem maar geen idee heb hoe dat komt, het begint met een P. maar Piet ook en nog nooit heb ik hem Piet genoemd. Goed, Goed Gezien in zijn bedoelde en oorspronkelijke vorm is voorbij, we kunnen hoog of laag springen, hetis voorbij ondanks de laatste stuiptrekking met de verdachte landschappen, een mooi eind dat wel. Mocht het Goed Gezien gezelschap het helemaal niet met deze woorden eens zijn en gezamenlijk schreeuwen "Wat lul je nou Piet de Wolff, we leven nog" dan is dat geweldig, maar moet het onderdeel "internationale associatie " toch uit de koptekst geschrapt worden , want ondanks de digitale en analoge vriendschappen die ik aan dit collectief heb overgehouden is het voor mij voorbij, zonder hopelijk natuurlijk het verlies van die vriendschappen. Het huidig bestaan van GG voelt als mijn lidmaatschap van de voetbalvereniging waar ik tot mijn 50ste wekelijks de linkshalf uithing maar na versleten bilspieren en knikknieën de kiksen inde vuilbak gooide en waar er naar later bleek nog een jaarlang onterecht contributie voor betaalde*.De Vriendschappen, een hoofdstuk apart, ontstaan door het fotoblog: Photoblog.be. Een fenomeen van jaaaaaren her, ver voordat het woord Flickr geboren was. Een intiem blog ( eerste jaar 500 leden gestart vanuit het fotoblad DIGIfoto) met in het startjaar uitsluitend Belgen en Nederlanders als deelnemers, Pascal Digital, Alchemist, Timescapes, Matil, Suzanne Stoop, Panose, enz. blognamen met herinneringen, later ontmoetingen met de mensen waar het gevoel verder ging dan het gepixelde webcontact,de poging het Phlow-magazine op poten te zetten, Image 3 Brugge, Laundrette, photoblogmeetings en later dan toch ook Goed Gezien*. Verdorie, die nieuwe pillen werken prima, maanden is er niks uit mijn typevingers komen rollen en nu volgen de woorden in een redelijk goede volgorde uit mijn mouwen. Goed, om een kort verhaal lang te maken nog het volgende, ik zal ze missen die bijeenkomsten maar ik miste die zondagmiddag voetbalwedstrijden ook, ik zal ze missen die GG deelnemers maar uit het oog verliezen zal niet gebeuren, Brugge kan ik bij wijze van schrijven vanuit mijn dakraam zien, Zeebrugge dan toch* maar toch Patrick, eh Pascal en Sarah, die twee lieve mensen van de mooie letters, zinnen en vooral woorden zal ik zeker weten nog ontmoeten hetzij in Brugge dan wel in Vlissingen waar ze altijd welkom zijn.Luc, de man die sneller schiet dan zijn bijna naamgenoot die sneller schiet dan zijn schaduw, de heerlijk bijna chaotische maar gepassioneerde verhandelingen over foto's, fotografen en de fotografie, de jacht opbeelden tijdens de wielerkoers, ik mis het nu al, Jan D. je interesse in de andere technieken en je uiterst sympathieke glimlach, andere Jan, fijne gesprekken, humor, ook al zo'n mooie lach en beeldend sterk, Sabine en Dan wier gastvrijheid in hun prachtige galerie diep gegrift staat in mijn verdoezelde grijze massa, dank, dank*.. Paul, veelzijdige levensgenieter,zeiler, motard, wandelaar, prater, denker, schrijver, vooral vriend* en dan heb ik het verdorie nog niet eens gehad over z'n fotografie,de diafragmaliefhebber, Peter, Pieter en Johan heb ik nooit zo goed leren kennen. Allen bedankt voor de inspiratie, de projecten zoals Connections, de avonden, de vriendschap. Met een traan op mijn toetsenbord, bedankt en tot eens, later.

Beste,

Wij beginnen met de opbouw van een nieuwe tentoonstelling.

Zou het mogelijk zijn foto's enzo (expo Susp..Landsc...) op te halen in de galerie.

Liefst tijdens de galerieuren.

Sabine

gelekt en gestrekt

Alhoewel wij reeds helemaal gewassen waren, schoon ondergoed aangetrokken hadden en onze tandjes hadden gepoetst zijn wij onverhoopt moeten thuisblijven.

Om niet telkens een nieuw initiatief te moeten starten stel ik voor om samen te komen elke 15e van de maand. Zo is dit meestal een andere dag in de week. Volgende maand een zaterdag, de maand erop een dinsdag enz... zonder verdere afspraak we zien wel wie komt en wie niet; the more the merrier.

Ik had gedacht om er volgende keer een Pecha Kucha Night van te maken. http://nl.wikipedia.org/wiki/Pecha_Kucha. 20 beelden voorzien van 20 seconden life gesproken woord per beeld.

Eens zo'n Pecha Kucha meegemaakt in Oostende - Freestate. Een mooi concept om kernachtig een presentatie te doen 20 x 20" = 6 min 40". Niet meer en ook niet minder. Je brengt 20 digitale beelden mee. Ik doe technisch de rest.

Ik studeer er ondertussen ook eentje in.

niet-verslag van een niet-vergadering

De door mij voorgestelde herstartvergadering heeft niet plaatsgevonden wegens onvoldoende belangstelling.

Ik kijk uit naar eventuele initiatieven. Zelf zal ik die niet meer nemen.

morgen donderdag

Omdat de afspraak gemaakt werd om samen te komen én omdat het al een tijdje stil is, toch nog even een herinnering! De bijeenkomst gaat door in 44 Gallery, Genthof 44 vanaf 19:30. Graag toch nog even een berichtje over jullie aan/afwezigheid, waarvoor dank. Tot morgen dus. Tenzij.

een nieuwe start

Er is afgesproken om de eerstvolgende bijeenkomst te laten plaatsvinden op donderdag 15 september om 19u30 bij Luc. (Luc, voeg jij een berichtje toe met het adres?)

Agenda:

0
terugblik op de bijdrage van GG aan het tentoonstellingparcours 'Suspicious Landscapes'
1
een korte bijdrage van alle aanwezigen: voorstel van een materieel spoor van recente aan zomervakantie gebonden activiteit, met eventueel korte toelichting
2
bespreking van het hier enige tijd geleden geformuleerde voorstel tot herstart Goed Gezien met, eventueel, het vastleggen van een kalender voor 2011-2012 en de engagementen van eenieder

voorstellen voor activiteiten zijn welkom

voor diegenen die er niet kunnen bij zijn op 15 september: reageer hier met jouw wensen en voorstellen

'N'

sean - fairbanks alaska
kris - glennallen alaska

john - valdez alaska

© paul willaert

Landscapes in Brugge | Focus WTV

Landscapes in Brugge Focus WTV

nieuwe kandidaten

Onze prospectie naar aanleiding van de vernissages bij 'Suspicious Landscapes' leverde een aantal hele of halve toezeggingen op:
- Sam Claeys
- Bruno Van Dycke
- Pieter Denuwelaere
- Guido Dobbelaere
- de zus van Jan Delestinne
... en misschien vergeet ik er nog een paar.
't Is nu aan ons om het vuur brandende te houden. En om begin september onze aangekondigde herstartvergadering te plannen.

twaalf stellingen over verdachte landschappen

1. wandelaars zijn filosofen

Zoals filosofen het denken in overeenstemming proberen te brengen met de werkelijkheid, zo stemmen wandelaars hun ervaring af op het landschap dat zij bewandelen. Zij maken afstanden en uitgestrektheden tastbaar, zij leggen een raster van tijd over de ruimte, zij verleggen horizonten. Zij maken landschappen vertrouwd. Wandelaars en filosofen zoeken naar een ruimer verband waarin alles een plaats, een zin heeft. Zij brengen de werkelijkheid in kaart; zij maken een mentale kaart van de werkelijkheid. Zij stemmen hun innerlijke landschap af op het uitwendige landschap.

2. de Ventoux is niet meer wat hij geweest is

In 1336 beklimt de dichter Petrarca zonder enige noodzaak de Mont Ventoux. Er lag nog geen weg, er was geen Château Renard, er was nog geen geforceerd Vlaams wielertoerisme – en wandelaar Petrarca was nog niet in zijn midlifecrisis aanbeland. Boven op de Ventoux levert het uitzicht de dichter een inzicht op – en dat inzicht is nieuw in de westerse cultuurgeschiedenis. Het besef van nietigheid hecht zich vast aan het toen, in de Renaissance, ontluikende besef van individualiteit. In Vlaanderen doet in de tweede helft van de 14de eeuw, het landschap zijn intrede in de schilderkunst. Achter de beeltenis van een belangrijk individu kijken we door het raam – de veduta – uit op een geïdealiseerd landschap van steden en bergen.

3. de kwestie-BHV is onbenullig !

Gisteren hoorde ik toevallig op dezelfde dag twee reizende schrijvers, of schrijvende reizigers: Lieve Joris, op de radio, en Johan de Boose, hier in deze galerie. Zij verkennen wat zich achter de horizon bevindt, zij zoeken grensgebieden op, zij verruimen hun innerlijke landschap en vertalen hun ervaringen voor ons. Wanneer zij even terug in het land zijn, verbazen zij zich over het geruzie van Vlamingen en Walen.

4. de ziel blijft buiten het bereik van elke satelliet

Met Google Earth kun je tegenwoordig reizen maken achter je scherm. Yann Arthus-Bertrand toont ons De Aarde vanuit de hemel. Dezer dagen zweven wij, kijkend naar Touretappes, met de helikopter boven Frankrijk. Het levert mooie plaatjes op, maar landschapsfotografie van betekenis is het niet. Deze landschappen zijn niet suspicious. We krijgen niets te zien van het innerlijke landschap.

5. de een houdt van duinen, de ander van bossen

Het innerlijke landschap wordt gevormd door wat we gezien en ervaren hebben. Als kind, of op onze reizen. Maar ook door wat we weten, door wat we gelezen hebben, door de films en foto’s die we hebben gezien, misschien zelfs door de muziek die we hebben gehoord. Laag op laag stapelen nieuwe indrukken zich op het fundament van onze prille ervaringen in bos of duin of stad. Ons innerlijk landschap wordt steeds rijker. Wij weten op de duur dat wij vanalles moeten wéten om de historische gelaagdheid van het uitwendige landschap te begrijpen. Het landschap is immers altijd: herinnering. Persoonlijke geschiedenis en ‘grote’ geschiedenis spiegelen zich aan elkaar maar passen nooit in elkaar: dat heet vervreemding! Very suspicious!

6. er zijn geen witte plekken meer

Geologie, cartografie… Er zijn geen witte plekken meer op de landkaart. Alles is ontdekt. Elke plek is herleidbaar tot een coördinaat op de tomtom en als zodanig evenwaardig aan alle andere plekken. De wetenschappelijke blik heeft de ruimte in het carcan van de kaart geperst. De objectivering is compleet.

7. de eeuwige stilte van de oneindige ruimte beangstigt mij

Deze hedendaagse ruimtelijke tomtomervaring van evenwaardige coördinaten is pascaliaans. In de 17de eeuw – er was nog geen Château Renard, maar Copernicus, Tycho Brahe en Galilei Galileo hadden wel al duidelijk gemaakt dat de aarde niet in het midden van het universum staat – schreef Blaise Pascal: Le silence éternel de ces espaces infinis m’effraie. Voortaan heeft de mens af te rekenen met deze onbeduidendheid in tijd en ruimte; deze existentiële angst is een bij uitstek modern gevoel. Samen met de angst breekt definitief het individu door, en samen met het individu de subjectieve kijk.

8. het landschap toont de stormen van de ziel

De mens zoekt, en vindt, in het landschap een bevestiging voor zijn fundamentele existentiële angst voor een onverschillig universum. In de schilderkunst is de tijd rijp voor de Romantiek; het landschap wordt de vertaling van ‘verdachte’ – suspicious – menselijke emoties zoals melancholie, eenzaamheid, het tragische besef van de sterfelijkheid. In Duitsland duiken schilderijen op van een in een zwarte mantel geklede man die, met zijn rug naar de schilder gekeerd, van op een klif uitkijkt over een woeste zee: Kaspar David Friedrich.

9. er staat een autobus in de wildernis

In een geglobaliseerde, verstedelijkte wereld, krijgt de ervaring van Blaise Pascal een nieuwe gedaante. De eigenheid van het eigen dorp, het eigen land, het eigen landschap gaat verloren. De plek waar ik sta is niet langer het centrum van de wereld. Alles begint op elkaar te gelijken. Er ontstaat on-verschilligheid. Technologie, industrie en commercie vernielen de natuur en doen overal hetzelfde landschap ontstaan. Elk landschap is suspicious. De moderne mens is ontheemd, hij is zijn voeling met de natuur, met het landschap van zijn kindertijd, kwijt. Terugkeren naar waar je bent opgegroeid, doet altijd pijn. Dit is een nieuwe vervreemding. Wildernissen zijn er niet meer. In de film Into The Wild vindt de held zijn uiteindelijke bestemming in een op het eind van de wereld geparkeerde autobus.

10. de kunstenaar gaat op zoek naar schoonheid in een bekende wereld, die vaak lelijk is

De kunstenaar toont, als hij al landschappen in beeld brengt, de afstand die er, in het gemercantiliseerde en vervuilde landschap, tussen de mens en de natuur is ontstaan. Hij ziet in de buitenwereld de verbanden en coïncidenties die iets vertellen over de manier waarop de mens in zijn tijd bestaat. En daarin verschilt hij niet van al die kunstenaars die voor hem de mens in zijn tijd portretteerden: de Vlaamse primitief, de romantische schilder, de impressionist, de expressionist, die in het geschilderde landschap zijn getormenteerde verworteling in de aarde uitbeeldde, of de surrealist, vertolker bij uitstek van de moderne vervreemding.

11. fotografen zijn wandelaars, en dus filosofen

12. de fotograaf kijkt met de blik van de fotograaf

Aangezien de hele wereld ontdekt is, wordt documentaire fotografie minder relevant. Aangezien het landschap door en door vermenselijkt is, moet de fotograaf, die, meer dan de schilder, registreert, de menselijke aanwezigheid tonen. Hij respecteert nog wel de traditionele vormelijke esthetica van harmonie, kleur en verhoudingen, maar met zijn blik geeft hij aan het begrip schoonheid een andere invulling. Hij kijkt met afstandelijkheid en ironie. Hij zoekt opvallend vaak de banale architectuur op, en de charme van middelmaat en kitsch. Hij accentueert de vervreemding met de middelen waarover hij beschikt: cadrering, belichting, diafragma. Zijn voornaamste instrument is zijn oog en, samen mét dat oog, zijn blik.

Deze tekst werd op 16 juli 2011 geschreven voor en uitgesproken door Pascal Cornet bij de vernissage van de tentoonstelling van Goed Gezien in galerie Pinsart, in het kader van de trajecttentoonstelling 'Genthof 2011. Suspicious Landscapes'.

gg in exposition

gg in action

voorstel / nieuwe impuls

Wat zouden jullie ervan vinden als wij na de tentoonstelling deze zomer bij Dan en Sabine een poging wagen om ons genootschap (‘collectief’) een nieuwe impuls te geven en wel als volgt:

Wij beleggen begin september een impulsvergadering waarop wij een volledige kalender vastleggen voor het werkjaar september 2011 - juni 2012 (tien vergaderingen).

Op die manier vermijden wij dat er telkens opnieuw iemand het initiatief moet nemen, en ook dat we palaveren tot iedereen kan komen – maar intussen zijn er alweer twee of drie maanden verstreken. Wij leggen er ons bij neer dat het nu eenmaal niet mogelijk zal zijn om altijd iedereen te bereiken.

Dit zijn de principes waaraan die kalender zou moeten beantwoorden:

- 1 x per maand op een vaste dag samenkomen (bvb 1ste donderdag van de maand, of 2de vrijdag van de maand, ik zeg maar iets)
- alternatief: we kijken wie welke dag als voorkeur naar voor schuift, en we zorgen voor een representatieve verdeling over de dagen van de week bij het vastleggen van de kalender
bvb: vijf van de negen leden verkiezen de donderdag en drie de vrijdag en één de maandag; wel, dan zorgen we dat er zes van de tien vergaderingen op donderdag zijn, drie op vrijdag en één op maandag – op die manier worden de tien vergaderingen approximatief verdeeld over de dagen van de week volgens de voorkeuren
- we komen samen op wisselende locaties, en die worden ook al vastgelegd volgens een roulatiesysteem waarbij iedereen, in de mate van het mogelijke natuurlijk, om beurt aan bod komt
- de gastheer/gastvrouw van de bijeenkomst zorgt voor de catering, leidt het gesprek en stelt het verslag op
- al wie komt, bevestigt dat op voorhand via mail en engageert zich om een inhoudelijke bijdrage te leveren; een bijdrage leveren is uiteraard niet verplicht, maar wordt toch in de mate van het mogelijke verwacht…; de gedachte hierbij is: je krijgt van de anderen en dus geef je ook graag iets terug
- de inhoudelijke bijdrages kunnen om het even wat zijn; het kan om woord en/of beeld gaan zoals we het tot nu toe deden, maar het kan ook een stuk muziek zijn dat je laat horen, een fragment van een tv-programma, een YouTube-filmpje, een recept, een tekst, een interessant artikel dat je hebt gelezen, een tentoonstellingsverslag, een reis- of uitstapverslag…, enfin, gelijk wat; de gedachte is: delen wat je goed hebt gevonden – uiteraard kan dat met een woordje uitleg, of met een gesprekje achteraf…

Dat voor wat de kalender betreft. Dit voorstel behelst ook een hernieuwde poging om het aantal leden uit te breiden. Als iedereen zich nu eens zou inspannen om minstens één andere geïnteresseerde aan te brengen, dan zouden we ons aantal verdubbelen – dat zou al een comfortabelere reserve zijn om toch zeker elke keer tot een voldoende opkomst te komen.

Reacties op dit voorstel zijn welkom!

26 mei

Allez Gauw?!

Zullen we?
Samenkomen?
26, 27, 28 mei?
Met concreet voorstel van ieders bijdrage voor de tentoonstelling 'suspicious landscapes' van deze zomer?
Of iets anders?
Laat iets weten zodat we een datum kunnen vastleggen.
Waarvoor dank.

peters adressen

Ik heb er eindelijk eens aan gedacht om het mail- en websiteadres van Peter De Bruyne in onze kolommen op te nemen!
Groeten en tot binnenkort wellicht.
P.

Legotron Mark I

Méér over deze 4x5 'camera' op http://carynorton.com/legotron-mark-i

connexions #2 - suspicious landscape

Hieronder alle tot hiertoe ontvangen bijdragen:

1. Piet DW

Dat was nog eens een onverwachte meevaller na die valse start van de maandagmorgen. Was daar eerst de lekke band van de auto en het reservewiel met hetzelfde probleem, daarna die vervelende Marokkaan bij de fietsenstalling van het station die scheldend en vloekend vriendjes wilde worden met en ieder die bij hem in de buurt kwam. "Hey vriend heb je voor mij een paar Eurootjes, ik moet naar m'n klotewerk en mijn teringfiets is gestolen, en dan, hey klootzak hier blijven jij, ik moet fokking Euro's zeg ik je toch, ben ik te min voor jou, vuile Kadaffi, jullie maffe Hollanders zijn allemaal het zelfde, koloniale uitbuiters !" De trein stond gelukkig al klaar op perron zes en zette zich na een paar minuten zoals afgesproken in beweging. Een heerlijk rustige plek bij het raam en zowaar geen luidruchtige telefoons of Ipods in de coupe, dat wordt drie kwartier genieten van het voorbij glijdende ochtendlandschap. De gedachten nemen het roer over als hij blij verrukt de zachte glooiende gebogen vorm tegen over hem ontdekt. Een heerlijke spanning ontstaat wanneer hij denkt aan het zachte eindpunt van deze gekromde lijn, het heeft iets sterk sensueels en vraagt er werkelijk om met de hand gestreeld te worden. Voorzichtig kijkt Sjaak de Hooglander eerst rond zich heen, stekt zijn hand uit en streelt genietend glimlachend met gesloten ogen mmmmm….. de ontwerper van deze treinbanken moet een geweldenaar zijn denkt hij hardop, de leuning het lijkt verdorie wel een fraai gevormd en gebogen vouwenbeen. Maar alez, nu eerst naar kantoor en daarna op naar de werkplaats om de spanning van het kantoorleven weg te poetsen met zijn uit de hand gelopen hobby, de intens rustgevende meubelmakerij…..

2. Jan F.

ALTIJD EEN BEETJE REIZEN………

"Iemand zei :dit is Annabel…”Het deuntje was als een luchtbel uit de donkere poel van mijn onderbewustzijn opgestegen. Anna-bil!Het vatte perfect mijn oordeel samen over de kloon van Britney Spears in het compartiment schuin achter me,geplamuurd en beschilderd,en met blote dijen die niet ophielden met schreeuwen;”Kijk naar mij!”

Omdat we de enige waren in het laatste rijtuig,vroeg ze mij:”Oearom staan we nu stiel?”Ik stond op,opende het raam en keek in de richting van de locomotief;er liepen enkele mensen aan een overweg.”Et ies een defect denk iek”zei ik ernstig.Straks was ik nog te laat op mijn afspraak.Ze nam haar boek,waar op het eerste blad in vlot handschrift stond” Bonne anniversaire mon petit lapin,”en deed of ze verder las.Frank zou haar ophalen,straks moest ze bellen als het nog langer duurde.

Voor ze stilstonden was er overal muziek:de kadans van detrein.De ruisende wals van de vlakte,de tango van de tunnels,met de paukenslagen van de vluchtopeningen,de knetterende zapateado’s van de wissels.Dan,midden de symfonie van dobberende en dansende wielen,de schrille toon van staal op staal,het schuiven van tonnen ijzer over de wijsvingers van de sporen.Het gefluit hield op. Ik kreeg een klap in de nek.Niks ernstigs.Miss Billenkoek keek zorgelijk.

Frank Floryn zwijmelde op het dak van zijn kantoorgbouw naar de rand.Een halve fles Glenfidich met ijs,en de rest aan de fles zelf.Hij zag de sporen als een kronkelende lintworm in het landschap.Nog geen trein te zien.Bij Frank waren er twee liedjes die beurtelings het monopolie van zijn hersenen opeisten:”The winner takes it all”,en “Born to loose”Als de klankband van de miseriefilm van de laatste maanden.De tweelingen up en down,Dow en Jones,winst en verlies.Putten delven en trachten te vullen.En daarmee juist had hij het iets te bont gekleurd.De beurs is als de Hulk;het ene moment een waanzinnige patser,kort daarop gekrompen als een garnalenpiemeltje in de ijszee.Wat nu?Herman Brood achterna?Hij kreeg zelfs zijn been niet halfweg muurhoogte.De overweg?Nog een kwartier voor de trein er voorbijkwam. Yes!De lift stonk naar dettol.Abba schalde in zijn oren.Hij kreeg een kopstoot van zijn spiegelbeeld.Door de hal naar buiten.

Het leven van een treinbestuurder bestaat in starten, versnellen,vertragen,stoppen,starten en zoverder.Maar abrupt stoppen,daar moet je een kei in zijn: zo van wat-doet-die-zot-daar-op-de-sporen,en VLAM!alles dicht.De remweg was toch te lang,maar die dronken idioot had zich bijtijds omgekeerd en stond nu tebraken ,hangend op de slagboom.De hele reutemeteut van hulpdiensten zou ongtwijfeld door de geschrokken passagiers in overvloed worden opgebeld.Zoveel te beter.

Ik zag dat mijn afspraak met het kantoor Floryn(beleggen in vertrouwen)nog weinig kans op slagen had en nam mijn GSM.”….is momenteel niet bereikbaar….”Fuck!!

De bleke belegger in vertrouwen had nog een joker achter de hand.Graaide in zijn binnenzak,zette de loop van een belachelijk klein pistool in de mond en schoot zichzelf naar een pijnlijk plantenleven in een rolstoel. Petit lapin sloot haar boek en dacht:met de auto was ik er al.

3. Jan D.

4. Luc R.

Thrillers en treinen

Een rechercheur vraagt

naar het sporadisch bewijs

van haar reis.

In haar schoot

het vreugdevuur der ijdelheden.

Zij plooit haar boek open

en knijpt haar billen dicht.

Hij denkt aan basic instinct.

Een kutfilm.

5. Pascal C.

(in notitievorm)

In het gebouw zit een bediende opgesloten op de negende verdieping. Uitzicht op de treinen die passeren. Ze zijn hem vergeten. ’t Is een zondag in de zomer. Geen uitzicht op spoedige verlossing. Hij vraagt zich af wanneer de volgende kuisploeg langskomt.

Ik zie links in het raam een ufo-achtig object.

Het been van de vrouw en de armleuning van de stoel voor haar liggen in elkaars verlengde. Daardoor krijgt dat been iets protheseachtigs.