het wordt een goed jaar!

Mijn medium heeft me ingefluisterd dat het een bijzonder goed jaar wordt!

ps. hij zit met z'n glazen bol en z'n lief in parijs, dus... vlug even tussendoor...

geheugen

Werk van o.a. Johan van Gheluwe en Sofie Muller op de tentoonstelling 'Uit het geheugen' in het Museum Dr. Guislain te Gent.

woord & beeld 169

woord & beeld 168

Brugge, Station

woord & beeld 167

Assebroek

woord & beeld 166

Brugge

interview met Karin Borghouts

http://hildevancanneyt.blogspot.com/2009/11/interview-met-karin-borghouts.html

Karin Borghouts: View in a Japanese Garden

Onlangs vroeg fotografe Karin Borghouts mij wat tekst te produceren bij foto’s die ze in Japan had gemaakt en dit tot vorige zondag geëxposeerd werden in de kunstruimte Croxhapox in Gent. Met haar instemming plaats ik hier deze tekstjes – de foto’s zijn © Karin Borghouts.

Laat ons hier plaatsnemen, vader.
Nu de storm is gaan liggen, kunnen
we elkaar het overdenken gunnen.
Plaats te over. We plaatsen het in zijn kader.






Laat ons er niet vanuit gaan
dat er niemand in huis is. Daar binnen
zijn ze onwrikbaar ver als de maan.
Alvast tot de volgende aardbeving.






Laat ons de wanorde buiten
houden. Maak van het huis geen uit-
hangbord waarop te lezen staat
hoe strak het er binnen toe gaat.






Laat ons genieten van het inzicht.
Het meer is kalm. De storm is gaan liggen.
Open het raam. Spreek de vissen toe.
Meer is in ons. Laat ons.

woord & beeld 165

Brussel 2008 (2007?)

woord & beeld 164

Brugge november 2009

zolder

Gisteren teruggevonden op de zolder: een gehavende maquette uit mijn Sint-Lucas-periode. Het is indertijd bij een schaalmodel gebleven en het project werd nooit gerealiseerd. Wat er precies op de schermen moest worden geprojecteerd, herinner ik me niet helemaal. (meer op Ultima Thule)

De opnames en het 'storyboard' voor V³ zijn ondertussen wél klaar...

lineart 2009

Gent, Belgium 2009.

untitled

Brugge, Belgium 2009.

la photographie n'est pas l'art

Vorige week bezocht ik vermelde tentoonstelling in het museum van Elsene.
Behalve een bespreking in De Standaard wordt er weinig ruchtbaarheid rond gemaakt.
Toch is deze expositie een verplaatsing naar onze hoofdstad meer dan waard. De wandeling vanaf het Flageyplein doorheen het 'kleurrijke' Ixelles brengt je in andere sferen.
'Le danger c'est pas nous' lees ik op een glazen wand van een gloednieuwe tramhalte. Even verder zie ik allochtone vuilnismannen het plein opruimen na de groenten- en fruitmarkt op deze miezerige zaterdagmorgen.
Een hoofddoekmeisje met kind wijst me de weg naar de Jean Van Volcemstraat.

(gsm-fotootje... 'monsieur, on ne peut pas photographier dans le musée')
Het museum is een mooi gerestaureerd artdeco pand.
De verzameling van de diamantair Sylvio Perlstein bevat afdrukken van grote namen uit de fotografiewereld. Vanaf de avantgarde tot vandaag zijn alle kleppers vertegenwoordigd. In de ruime middenzaal en langsheen de gaanderij hangen foto's opgedeeld naar verschillende onderwerpen. Ik krijg een verhelderende inkijk op hoe Manray, Manuel Alvarez Bravo, Vanessa Beecroft, Cartier-Bresson of Weegee thema's zoals 'ruimte', 'maskers', 'voorwerpen', 'woorden' en 'lichamen' uitdiepten. Het te simpele besluit dat er vandaag op fotografisch vlak weinig nieuws is onder de zon dringt zich op. Ik moet mezelf weerhouden om te denken: alles is reeds gebeurd en op zoveel geniale manieren dat er weinig ruimte overblijft.
Vandaag wordt er wat af 'ge-netwerkt'... Weegee was echter ook een meester in het promoten van zichzelf. Op een passe partout valt mij een grappige stempel op: Credit Photo by Weegee the Famous.
Ik kan met moeite een stoute glimlach onderdrukken... Luke the Serious.
Ik verlaat met een blij gevoel deze aan te bevelen tentoonstelling.
La photographie n'est pas l'art zei Manray ooit.
Et alors?... Aan de vestiare krijg ik m'n kodak terug en begeef me met schichtige blik het Brusselse buitenleven in.
Verandering van toespijs doet eten.

ps. De tentoonstelling loopt nog tot 10 januari

bvh #19

(Brussel - december 2009)

woord & beeld 163

woord & beeld 162

de retoriek van het medelijden

(Brussel - december 2009)
een zeer interessante discussie die pascal aansnijdt in de vorige post
'k voelde me beter in de wetenschap dat ik de man z'n avondeten betaald had
in ruil voor een portret
of dit de opname kan goedpraten?...
('k wou alvast dat ik wat langer met hem had gepraat)

de retoriek van het medelijden

In een aarzelend gesprek (opgenomen in La solitude heureuse du voyageur) heeft Raymond Depardon het over de relatie die er voor hem bestaat, of kan bestaan, tussen woord en beeld, tussen onder- of bijschrift en foto. Heel behoedzaam komt het eruit: die relatie heeft een morele ondergrond. Als fotograaf voelt hij zich altijd ook ‘een dief’. Hij ‘neemt’ beelden. Het is in elk geval een ‘ongelijke uitwisseling’. Dat is een ervaring die, bijvoorbeeld op straat, steeds lastiger wordt. A fortiori in heikele omstandigheden. Zoals een oorlog. Of zoals op die foto, in Biafra genomen door een collega, Gilles Caron, waarop Depardon is te zien terwijl hij een stervend kind fotografeert, voorovergebogen, ‘als een gier’. (Het is een erge foto. Depardon zegt zelf er erg veel moeite mee te hebben. Caron heeft de foto aanvankelijk niet gepubliceerd, uit respect voor zijn collega. Wie het wil, kan de foto hier bekijken.) Depardon heeft het dus over de teksten die hij stilaan bij sommige van zijn foto’s is beginnen te schrijven. Daarin expliciteert hij niet wat er te zien is. Hij heeft het over zichzelf, zijn eigen achtergrond. Over het motief dat hij heeft om die bepaalde foto te maken (en te publiceren). Over de gewetensbezwaren die knagen wanneer de fotograaf, door foto’s te maken van erge dingen (mensen), zoals van een stervend kind in Biafra, impliciet een beroep doet op ‘de retoriek van het medelijden’. Nodig, dat wel, om de wereld een besef bij te brengen, maar o zo gemakkelijk en gevaarlijk. (‘Il me semble toutefois que cette rhétorique de la compassion est utilisée souvent pour éviter le travail nécessaire de compréhension et d’observation.’)

bvh

Antwerpen - 091103