connexions #2 - suspicious landscape

Hieronder alle tot hiertoe ontvangen bijdragen:

1. Piet DW

Dat was nog eens een onverwachte meevaller na die valse start van de maandagmorgen. Was daar eerst de lekke band van de auto en het reservewiel met hetzelfde probleem, daarna die vervelende Marokkaan bij de fietsenstalling van het station die scheldend en vloekend vriendjes wilde worden met en ieder die bij hem in de buurt kwam. "Hey vriend heb je voor mij een paar Eurootjes, ik moet naar m'n klotewerk en mijn teringfiets is gestolen, en dan, hey klootzak hier blijven jij, ik moet fokking Euro's zeg ik je toch, ben ik te min voor jou, vuile Kadaffi, jullie maffe Hollanders zijn allemaal het zelfde, koloniale uitbuiters !" De trein stond gelukkig al klaar op perron zes en zette zich na een paar minuten zoals afgesproken in beweging. Een heerlijk rustige plek bij het raam en zowaar geen luidruchtige telefoons of Ipods in de coupe, dat wordt drie kwartier genieten van het voorbij glijdende ochtendlandschap. De gedachten nemen het roer over als hij blij verrukt de zachte glooiende gebogen vorm tegen over hem ontdekt. Een heerlijke spanning ontstaat wanneer hij denkt aan het zachte eindpunt van deze gekromde lijn, het heeft iets sterk sensueels en vraagt er werkelijk om met de hand gestreeld te worden. Voorzichtig kijkt Sjaak de Hooglander eerst rond zich heen, stekt zijn hand uit en streelt genietend glimlachend met gesloten ogen mmmmm….. de ontwerper van deze treinbanken moet een geweldenaar zijn denkt hij hardop, de leuning het lijkt verdorie wel een fraai gevormd en gebogen vouwenbeen. Maar alez, nu eerst naar kantoor en daarna op naar de werkplaats om de spanning van het kantoorleven weg te poetsen met zijn uit de hand gelopen hobby, de intens rustgevende meubelmakerij…..

2. Jan F.

ALTIJD EEN BEETJE REIZEN………

"Iemand zei :dit is Annabel…”Het deuntje was als een luchtbel uit de donkere poel van mijn onderbewustzijn opgestegen. Anna-bil!Het vatte perfect mijn oordeel samen over de kloon van Britney Spears in het compartiment schuin achter me,geplamuurd en beschilderd,en met blote dijen die niet ophielden met schreeuwen;”Kijk naar mij!”

Omdat we de enige waren in het laatste rijtuig,vroeg ze mij:”Oearom staan we nu stiel?”Ik stond op,opende het raam en keek in de richting van de locomotief;er liepen enkele mensen aan een overweg.”Et ies een defect denk iek”zei ik ernstig.Straks was ik nog te laat op mijn afspraak.Ze nam haar boek,waar op het eerste blad in vlot handschrift stond” Bonne anniversaire mon petit lapin,”en deed of ze verder las.Frank zou haar ophalen,straks moest ze bellen als het nog langer duurde.

Voor ze stilstonden was er overal muziek:de kadans van detrein.De ruisende wals van de vlakte,de tango van de tunnels,met de paukenslagen van de vluchtopeningen,de knetterende zapateado’s van de wissels.Dan,midden de symfonie van dobberende en dansende wielen,de schrille toon van staal op staal,het schuiven van tonnen ijzer over de wijsvingers van de sporen.Het gefluit hield op. Ik kreeg een klap in de nek.Niks ernstigs.Miss Billenkoek keek zorgelijk.

Frank Floryn zwijmelde op het dak van zijn kantoorgbouw naar de rand.Een halve fles Glenfidich met ijs,en de rest aan de fles zelf.Hij zag de sporen als een kronkelende lintworm in het landschap.Nog geen trein te zien.Bij Frank waren er twee liedjes die beurtelings het monopolie van zijn hersenen opeisten:”The winner takes it all”,en “Born to loose”Als de klankband van de miseriefilm van de laatste maanden.De tweelingen up en down,Dow en Jones,winst en verlies.Putten delven en trachten te vullen.En daarmee juist had hij het iets te bont gekleurd.De beurs is als de Hulk;het ene moment een waanzinnige patser,kort daarop gekrompen als een garnalenpiemeltje in de ijszee.Wat nu?Herman Brood achterna?Hij kreeg zelfs zijn been niet halfweg muurhoogte.De overweg?Nog een kwartier voor de trein er voorbijkwam. Yes!De lift stonk naar dettol.Abba schalde in zijn oren.Hij kreeg een kopstoot van zijn spiegelbeeld.Door de hal naar buiten.

Het leven van een treinbestuurder bestaat in starten, versnellen,vertragen,stoppen,starten en zoverder.Maar abrupt stoppen,daar moet je een kei in zijn: zo van wat-doet-die-zot-daar-op-de-sporen,en VLAM!alles dicht.De remweg was toch te lang,maar die dronken idioot had zich bijtijds omgekeerd en stond nu tebraken ,hangend op de slagboom.De hele reutemeteut van hulpdiensten zou ongtwijfeld door de geschrokken passagiers in overvloed worden opgebeld.Zoveel te beter.

Ik zag dat mijn afspraak met het kantoor Floryn(beleggen in vertrouwen)nog weinig kans op slagen had en nam mijn GSM.”….is momenteel niet bereikbaar….”Fuck!!

De bleke belegger in vertrouwen had nog een joker achter de hand.Graaide in zijn binnenzak,zette de loop van een belachelijk klein pistool in de mond en schoot zichzelf naar een pijnlijk plantenleven in een rolstoel. Petit lapin sloot haar boek en dacht:met de auto was ik er al.

3. Jan D.

4. Luc R.

Thrillers en treinen

Een rechercheur vraagt

naar het sporadisch bewijs

van haar reis.

In haar schoot

het vreugdevuur der ijdelheden.

Zij plooit haar boek open

en knijpt haar billen dicht.

Hij denkt aan basic instinct.

Een kutfilm.

5. Pascal C.

(in notitievorm)

In het gebouw zit een bediende opgesloten op de negende verdieping. Uitzicht op de treinen die passeren. Ze zijn hem vergeten. ’t Is een zondag in de zomer. Geen uitzicht op spoedige verlossing. Hij vraagt zich af wanneer de volgende kuisploeg langskomt.

Ik zie links in het raam een ufo-achtig object.

Het been van de vrouw en de armleuning van de stoel voor haar liggen in elkaars verlengde. Daardoor krijgt dat been iets protheseachtigs.

suspicious landscape ?

karel de stoutelaan-brugge-donderdagavond 24 maart 2011 19.20 u,

(Polaroid 600SE met fuji fp100C)

bedankt Pascal, Luc, Jan, Jan en Peter voor het prettig gezelschap, woorden en beelden.

Herinnering

Donderdag 24 maart vanaf 19:30 bij Pascal ter Karel De Stoutelaan 4, overkant Graaf Visartpark.
Op de agenda: 1/ Connections 2, gelieve dus foto mee te brengen als antwoord op de tekst die Pascal inbracht + tekst bij de foto die Luc meebracht. 2/ Eerste voorstel(len) van je bijdrage voor de ‘Suspicious Landscapes’ expo in het Achterhuis van Pinsart Galerie. 3/ Bespreking van de film ‘Biutiful’.

Voor 'Connections' stel ik voor dat iedereen tekst en fotoprint (op een A4-tje) meebrengt.

neut

sommigen hebben hem ontmoet, sommigen alleen in woord, mijn vriend Neut op de natte plaat, de eerste die ik weg durf te geven.

portretten

over portretten gesproken, deze kwam ik tegen... http://www.flickr.com/photos/16536699@N07/show/

Misschien vinden jullie deze lezing in de zebrastraat een bezoekje aan Gent waard.
zebrastraat

suspicious landscapes: concept tentoonstelling

Tentoonstelling ‘Suspicious Landscapes’
16 juli > 14 augustus 2011
De expo is gratis toegankelijk op diverse locaties in het Genthof te Brugge. Het Genthof is een straat in de binnenstad in de buurt van het Jan Van Eyckplein. Alle locaties liggen binnen een loopafstand van 200 m.

Van elke fotograaf zullen gemiddeld 4 foto’s te zien zijn, in totaal ongeveer 50 werken van 12 fotografen (voor de namen, zie verslag bijeenkomst) op de diverse locaties, m.n. 44 Gallery, Pinsart Galerie, Hotel Oud Amsterdam, Koffiehuis ‘Bean Around the World’, Glasblazerij Vitt, Boekencafé Inzicht, Monart Inlijstingen en aan een aantal ramen van woonpanden. Alle fotowerken hangen binnen.

Hoofdmoot van de tentoonstelling is dus een fototentoonstelling. In Pinsart Galerie zijn is er ook nog niet-fotografisch beeldend werk te zien dat aansluit bij het thema.

Publiciteit wordt voorzien in de vorm van affiche en flyer, internet- en persaandacht, regionaal en nationaal. Voor de bezoekers zal een infogids ter beschikking zijn met, per locatie, info over de auteurs, titels, ed. van de werken.

De vooropening gaat door op vrijdag 15 of zaterdag 16 juli. Ter gelegenheid daarvan voorzien we enkele korte lezingen.

© Paul D'Haese.

Inhoudelijk concept

‘Landscape’ staat voor beeld/foto van het landschap. We spreken over een landschap wanneer er een horizon te zien is of wanneer we ons de horizon kunnen inbeelden. Foto’s bevinden zich in het gebied tussen de nauwkeurige weergave van de fysische realiteit en verbeelding van het imaginaire landschap. Of het bevindt zich in het gebied tussen de documentaire en conceptuele benadering van het landschap.
Er is het organisch geëvolueerde natuurlandschap en het cultuurlandschap met in extremis het urbane landschap. Er is het landschap dat wijds is, ver van ons, ongrijpbaar en ontoegankelijk, maar evengoed het landschap van onze figuurlijke achtertuin.
‘Suspicious’ is synoniem voor duister, obscuur, ongeloofwaardig, twijfelachtig, bedenkelijk, betwist, dubieus, louche, omstreden, onbetrouwbaar, onwaar, tegenstrijdig, mysterieus, vreemd, bevreemdend of onwerkelijk.
Een beeld van een landschap is in se ‘verdacht’. De afbeelding van het landschap is immers niet vrijblijvend en zelfs in de context van de tentoonstelling worden zgn. objectieve weergaven van het landschap ‘verdacht’. Het zet ons aan het denken over de betekenis vàn het landschap als drager van de kenmerken van onze cultuur.
De toevoeging ‘Suspicious’ zal meteen ook zorgen voor de spanning die kan worden opgeroepen door de verwijzingen naar de geschiedenis, de politiek, het ecosysteem maar evengoed naar het verbeelde/imaginaire landschap, die eigenlijk geen landschappen zijn maar het beeld oproept van het landschap zoals we ze kunnen observeren.
De confrontatie tussen de diverse benaderingen kan zorgen voor een bijkomende meerwaarde.

suspicious landscapes: tekstfragment

De hond zwom vooruit, met een dwaas-gewichtig air; de veulens, ernstig knikkebollend, slingerden zich tot aan hun hals door het water voort: zonlicht sprankelde op het kalme water dat verder stroomafwaarts waar de rivier zich versmalde in woedende golfjes uiteenbrak die vlak langs de oever tegen zwarte rotsen wervelden en kolkten, wat een effect van woestheid, haast van stroomversnellingen gaf; laag boven hun hoofd manoeuvreerde een extatisch weerlicht van vreemde vogels, zich met ongelooflijke snelheid uitlevend in loopings en andere vliegenierstoeren, luchtacrobatiek als van pasgeboren libellen. De andere kant van de rivier was dichtbebost. Achter de zacht glooiende oever, iets ter linkerzijde van wat kennelijk de spelonkachtige toegang tot het vervolg van hun weggetje vormde, stond een pulquería, boven haar twee houten klapdeuren (die van een afstandje wel iets weg hadden van de reusachtig vergrote chevrons van een Amerikaanse sergeant) versierd met vrolijk gekleurde wapperende linten. Pulques Finos, stond in verbleekte blauwe letters op de oesterwitte lemen muur: La Sepultura. Een lugubere naam: maar ongetwijfeld had hij een humoristische bijbetekenis. Een indiaan zat met zijn rug tegen de muur en zijn brede hoed half over zijn gezicht buiten uit te rusten in het zonnetje. Zijn paard, of een paard, was vlak bij hem aan een boom gebonden en Hugh kon vanuit het midden van de rivier het getal zeven zien dat in zijn bil was gebrand. Op de boom was een reclame voor de plaatselijke bioscoop geplakt: Las Manos de Orlac con Peter Lorre. Op het dak van de pulquería draaide een speelgoedmolentje, van het soort dat men wel zag op Cade Cod, Massachusetts, rusteloos in de bries.

Malcolm Lowry, Onder de vulkaan, 126-127