9 oktober / deel 1

Omdat er toch enige voorbereiding van jullie kant gevraagd wordt, wil ik alvast -met jullie goedkeuring- de hoofdbrok van de bijeenkomst van 9 oktober doorgeven.
Ik geef als opdracht om iets te doen met de foto’s hieronder, wat zeer ruim kan worden opgevat. Enkele mogelijkheden: pik er enkele uit en geef een korte lezing over wat die foto ’s je doen en hoe dat zou kunnen komen. Schrijf een kortverhaal bij één van de foto’s. Of een poëtische tekst. Analyseer er één. Hemel er een op en breek er een ander af tot op de grond. Zoek verbanden tussen 2 of meer beelden. Of combineer verscheidene invalshoeken in één inbreng. Enzovoort. Doe dus om het even wat, maar wees kritisch voor de foto’s én voor je eigen inbreng.
Om niemand op zijn honger te laten wat inspiratie betreft, heb ik een aanzienlijk aantal beelden geselecteerd. 10 van de 15 foto’s zijn nog niet getoond, noch op mijn site, noch op mijn blog.

Gezien we met z'n achten kunnen zijn is het aanbevolen om de inbreng in tijd te beperken tot maximaal 10 min. Minder mag.


@ gastheer Pascal: kunnen we de beelden bij jou op een makkelijke manier op scherm bekijken? Laat me iets weten, zoniet wil ik nog wel eenvoudige prints maken.
@ Piet: het zou mooi zijn als je me jouw bijdrage zou kunnen mailen. Ik breng 'm in de groep. Dan ben je op 9 oktober ook aanwezig.


Even viel er een flard schaduw van de brokkelrand op de bruine spitse kop.Het leek of de Tor boze ,gefronste wenkbrauwen had gekregen.En zo voelde de Tor zich ook; boos en opstandig tegen de bovenwereld en wat ermee samenhing.Vooral de schroeiende vuurpoel in de cereleumblauwe ,wolkenloze lucht had zijn verwachtingen bedrogen.Toen hij uit de rulle malse aarde kroop en de eerste straaltjes voelde ,kriebelde zijn lijf van levenslust,ergens voelde hij dat in hem een plan van hogere orde zich aan het ontwikkelen was.Tegen de middag was de hitte recht evenredig gestegen met zijn vitaliteit.
De hete augustuslucht danste eerst nog boven de donkere slikbodembrij,maar op het einde van de dag lagen er al lichte leisteenkleurige schollen versteende aarde,die droger waren, en aan de randen begonnen te scheuren.
De Tor was in een van deze scheuren terecht gekomen.Hier was hij veilig voor de knisperige baktemperatuur van de zon
.Gekorst en gekloven als was het een bokserslip met geronnen bloed,had zich gaandeweg de hele rivierbedding omgetoverd tot reusachtige craquelures zoals deze waarin de Tor een onderkomen had gevonden.Tussen de schaduwen van de platen gestolde aarde was hij veilig voor zijn predatoren.
Hier kon hij zelf,te midden zijn loopgrachten,zijn loopgraven,zoeken of er iets te bikken viel.
En ja,iets verderop in dit verhakkeld dal,groeide iets groen.Groen?groente?Eten?
De ontkiemde eikel was daar door een slungel van dertien heen gekeild,en had daar in de toen nog smeuïge bodem wortel geschoten.Bij de vorming van het barstennetwerk lag hij met zijn wortels op de grens en was mee verzakt.
Nu zijn eerste blaadje boven de rand uitstak,had hij op korte afstand een tor waargenomen.Niets goeds,dat bruin tuig.Vreetzakken die het op zijn lichtgroene sappen hadden voorzien.Hopelijk bleef het droog en warm;daar hielden ze niet van,de smeerlappen!
De Tor wachtte tot de zon alle stadia van kitchpostkaarten had doorlopen.Iemand speelde trom in de verte.De Tor krulde zich peristaltisch tot hij boven de verschansing uitkwam en sloop zo naar de eikel.Er gromde een dondersonate.
Een enkele hap verwijderd van de hoornen torrenbek,de gulzige knabbelkaken,beefde het eikenblad.Een zware druppel viel op de kop van deTor,nog één,een roffel, krakende bliksems trokken tekens in de lucht ,als negatieven van de opengescheurde bodem.
Het waterpizzicato werd een bruisconcert,een stortvloed,een zondvloed.De kraters vulden zich.De rivier zong een machtig lied van kolkend water.
De Tor verzoop.
De eikel rotte weg,maar pas later.