Verslag 9 januari 2008

Tijdens de eerste bijeenkomst van het nieuwe jaar ten huize Paul worden we goed ontvangen. Na een informele babbel nemen we plaats in de ruime , gezellige veranda. Op de tafel de pc om onze respectievelijke bijdragen te illustreren. Rond de tafel Paul, Pascal, Piet en Luc. We wachten op Sarah, die niet te lang op zich laat wachten, terwijl er een lekkere fles wordt ontkurkt en we toasten op een mooi jaar.
We hadden ons voorgenomen om ieder aan het woord te laten over zijn of haar creatieve werk en om daarover met elkaar van gedachten te wisselen.
Piet fotografeert en schrijft. Hij houdt ervan om aan sommige van zijn eigen foto ’s spannende en bizarre verhaalfragmenten te koppelen. Hij neemt zich voor om zijn combinaties vanaf heden voluit op ‘No Panic!’ te publiceren ( http://geen-paniek.blogspot.com ). Op ‘met 120 door de bocht’ (http://met-120-door-de-bocht.my-expressions.com ) laat hij naakte foto ’s zien –geen naaktfoto ‘s , maar foto ’s zonder meer. Piet schrijft impulsief en snel en bewerkt zijn teksten niet. Hij heeft het wel eens moeilijk om regelmatig te schrijven, maar meent dat de club zal stimuleren. Piet ’s foto ’s -portret, omgeving, mensen of evenement- hebben een hoogst persoonlijke stempel.
Luc stelt voor de gelegenheid een serie voor van 6 foto ’s die werden geselecteerd voor de rondreizende groepsexpo Photo View 2008. De serie heet ‘Street Drama’ – straatfotografie, een genre waar Luc veruit het meeste voldoening bij ervaart- en hoewel opnames van zeer uiteenlopende locaties, vooral een samenhang vertoont door de dynamiek, het theatrale, licht en geometrische elementen.
We hebben het even over ‘geluk’ ofte ‘toeval’ wanneer Pascal zijn terechte twijfel uit over de aanwezigheid van elementen in de foto ’s die niet zijn ge-zien of voorzien tijdens de opname. Iets wat door de maker wordt beaamd.
Sarah schrijft graag en volgens de aanwezigen nog goed ook, wat niet altijd evident is. Schrijven is een bezigheid die je alleen moet waarmaken -uiteraard- en waar ondersteunende reacties zeer welkom zijn. Haar pennevruchten stonden tot voor kort op haar sputnikblog, maar een tekort aan motivatie om haar kliëntele op te bouwen waardoor een tekort aan leuke reacties deden haar o.a. besluiten om uit de ether te verdwijnen. Ze koestert met haar tekstmateriaal nu andere plannen.
Ondertussen kan Sarah haar ding laten lezen op deze blog.
Pascal fotografeert en schrijft, maar beschouwt in de eerste plaats. Hij heeft enkele internetkanalen waarlangs hij zijn werk presenteert. Sinds maart 2004 verstuurt hij dagelijks een e-mail met een foto naar een abonnementenbestand –de abonnees vragen uitdrukkelijk om deze te ontvangen- en een link naar zijn blog. Sinds juni 2004 bestaat ook de blog ‘Pascal Digital’ (http://pascaldigital.blogspot.com ) waarop in verscheidene rubrieken dagelijks foto ’s en beschouwingen worden geplaatst. Voor Pascal was en is het ‘bijhouden’ van deze systemen zeer belangrijk voor de voortgang van een zinvol en interessant leven.
Paul fotografeert, zoals hij het uitdrukt, vanuit de buik –hij wil nog niet zo ver gaan als een ander, bekend fotograaf die het ‘vanuit zijn kl… ‘ doet. Hij benoemt ook nog een ander aspect van zijn fotografie, m.n. de toegepaste fotografie –zijn portretwerk voor exit bvb.- Hij maakt van de gelegenheid gebruik om de resultaten van zijn jongste project te tonen: 12 foto ’s voor een verjaardagskalender, een lucratief initiatief van Continental Gym. Slim, grappig en licht-surrealistiche geënsceneerde taferelen, die bij iedereen duidelijk in de smaak vallen.
0ndertussen wordt het laat en Piet verlaat de bijeenkomst want wil niet al te laat in Vlissingen arriveren. En als Sarah huiswaarts gaat, wordt in beperkte kring en onvoorzien nog over een en ander van gedachten gewisseld. Over de portretten –alleen het hoofd is te zien- van de hand van Paul, van voorheen onbekende mensen en over de invalshoek en de bedoelingen: de weergave van een soortement neutraliteit in de blik en dat dit ons wellicht kan confronteren met onszelf als kijker. Over de diverse uitgangspunten bij het fotowerk van Paul en Luc.
En niet meer over de beginselverklaring, de verruiming, noch over de volgende bijeenkomst: de plaats, de agenda.
We opperen alleen dat we toch een inspanning moeten doen om die volgende in -of richting- Vlissingen te laten doorgaan.

Luc

Naberichten:

Laten we de hiaten –zeg maar fouten- in de bijeenkomst toeschrijven aan het collectief (on)bewustzijn én bekijken als belangrijk leerpunt voor de volgende bijeenkomsten.
Moeilijk is het om tegelijk een bijeenkomst te ‘sturen’ en voor de verslaggeving te zorgen.

Het verslag staat dan wel niet te laat, maar toch wat aan de late kant op de blog. Heeft alles te maken met mijn zeer drukke leven.

Indien essentiële fouten of hiaten, laat het mij weten. We kunnen het aanpassen.