De Panne - 081116
zondag 30 november 2008
zaterdag 29 november 2008
vrijdag 28 november 2008
Woord & Beeld (93) / Watou 2008
Watou, Belgium 2008.Ziehier nog een laattijdig beeldverslag van ons bezoek aan Watou en omstreken.
donderdag 27 november 2008
tip
Voor wie dit nog niet gezien heeft: Ed van der Elsken: Bye
Nederland 2 22.55u. Wanneer de filmer/fotograaf te horen krijgt dat hij ongeneeslijk ziek is, filmt hij de laatste maanden van zijn leven.
Nederland 2 22.55u. Wanneer de filmer/fotograaf te horen krijgt dat hij ongeneeslijk ziek is, filmt hij de laatste maanden van zijn leven.
(foto Lomo Lca bij overzicht tt in fotomuseum A´pen)
dinsdag 25 november 2008
Post (5)
't Was een wat korte landingsbaan en het gebouw stond ook danig in de weg, maar we zijn toch goed aangekomen en hebben nu het kot voor ons alleen. Tot over een week of drie! (Vergeet de katten niet! xxx)
zondag 23 november 2008
Foto's Johan
Enkele van de foto's in Johans bijdrage tot de bijeenkomst van 16 november.
Foto's: Johan Reynaert
Foto's: Johan Reynaert
Verslag 16 november
Beste Goedgeziene Vrienden,
Als lid van de B-C generation,onderklasse éénvingertypers,nam het mij wat tijd om dit verslag in uw meelbakje te serveren.
Verslag van de vergadering ten huize Jan Fryns DO 13 NOV 2008.
Aanwezig:Bruno,Jan D.,Johan,Luc,Pascal,Piet,Jan F.
Johan ;stiptheidsprijs.Piet;kilometriekste deelnemer.
Alhoewel zeer vaag;”Iets novemberachtigs”kwamen zeer concrete en persoonlijke bijdragen de bijeenkomst verrijken.Discussies verliepen met luisterbereidheid en in een goede verstandhouding.
Niemand raakte gewond.
Door de aard van het thema,werden de onderwerpen;oorlog,herdenking,kerkhof,veelvuldig aangehaald.
Johan bracht een getuigenis uit de eerste hand;”Kroniek van een luchtaanval”
Johan las de tekst voor (waarin een van de mensen op de familiefoto een rol speelde, PC).
Hijzelf heeft nog gespeeld op het Duits kerkhof te Lauwe,en wil het toeval niet dat Willem Vermandere daaromtrent een lied heeft gecomponeerd?
Na beluistering vond Johan de muziek wat melig…
Luc vond die term eerder ongepast;de muziek droeg bij tot de sfeer.
Hier kwam dan de reactie ter sprake van Willem V M op de dood van Wannes van de Velde.
Luc vertelde dat hij als commentaar zijn klarinet in de hand nam en een klaaglijke melodie ten gehore bracht.Pascal zag hierin ook het onvermogen van de mens om om te gaan met afscheid en dood.
Bruno vond Wannes wel een sterkere figuur dan Willem.Waarop Luc antwoorde dat Willem veel aandacht toonde voor alles wat anderen vergeten.
Johan sloot zijn deel af met o.a. enkele aangrijpende foto’s van lege klassen,(na het overlijden van een collega.)
De afbeelding van een kerkhof, afgebeeld doorheen een bloemetjesgordijn,mocht van Luc onmiddellijk in de krant.
Piet herkende op de top van de muur van Geraardsbergen een cafeetje,terwijl Johan duidelijk een kerkje op de plaat wilde.
Jan D.had niet de tijd gehad om veel te fiksen.Maar we hadden de gelegenheid enkele fotos te zien op zijn fotoblog eerder deze week.Mooi!
Piet had enkele fotos mee van een herdenking in Nederland,op 4&5 mei.Op 4 mei wordt een korte stilte gehouden voor de slachtoffers.Op 5mei een groot volksfeest met DJ’s en muziek op de overwinning.Een schril contrast met de opgeblazen statigheid van onze novemberplechtigheden.
Op de beelden van Piet zitten we midden de vrolijke viering,met als kers op de slagroom,een ballenfoto op het allerjuistste(tong terug in de plooi nu) moment getrokken.
Piet was ook eens in Frankrijk tijdens de katorzezjwiejet(14 juli)en werd door gendarmes met“kasseikopjes” gecontroleerd .Ze brachten weinig sympathie op voor zijn capilaire lengte.Er was ook een défilé,waarbij de gedachte opwelde waarom ze de vrede vieren met een demonstratie van oorlogstuig.,
Paul,alhoewel verhinderd door de voorstelling van zijn boek” BOKS”,was via internet aanwezig met foto’s; Hoogwaardigheidsbekleders op de Brugse markt,in het gelid alsof den Duitsch hen op de hielen zat.Verder zagen we nog een paralel in de rijtjes grafstenen en de rijtjes medailles op de borst vaneen oudstrijder.
Bruno was nog in aftastende fase en bleef observator.
Zelf had ik enkele kerkhofplaatjes,met volkse treurige levens-of-doodswijsheden.
Luc stelde dat wij in onze cultuur de doden liefst zo ver mogelijk wegmoffelen,in tegenstelling met de Zuid-Amerikanen.
Pascal kwam met een tekst over een Engelse school, die een herdenking hield voor vijf destijds gesneuvelde studenten.In de toespraak werd herinnerd dat de nu levende studenten bevoorrecht waren;omdat de vorige studenten gestorven waren konden zij nu in vrijheid leven.
Toen gaf Luc een lezing van de vertaling van”In Flanders Fields”
Johan vond dat de strofe waarin de fakkel moest worden doorgegeven om voort te strijden militaristisch!
Pascal zei, dat vanuit het oogpunt van de dichter de dood van velen niet zinloos was, als de strijd tegen het onrecht verder gaat.
Johan zag die oproep toch als een zinloze propaganda;mobilisatie van kanonnenvlees.
Bruno geloofde dat de strijd moest gevoerd worden voor de goeie zaak.
De meesten dachten ook dat de oproep in die zin kon begrepen worden.
Tot slot las Luc nog een gedicht van Claus, over de westhoek.
In de rand had hij ook de bedenking dat Claus beter was in levenseindes dan in eindzinnen voor zijn boeken.Want in een radioprogramma over eindzinnen werd Claus niet geciteerd.
Reve daarentegen,met;”hij strekte zich uit en viel in een diepe slaap.”De analogie met sterven is niet veraf.Doodgaan is niet zo erg vindt Luc,het sterven zelf kan pijnlijk zijn,heroïsch of banaal.
Brel of Simpson of anoniem.Alhoewel ;de onbekende soldaat is nu wel een van de bekendste omdat we hem jaar na jaar herdenken.Luc had ook nog een Foto van het Gentse Campo Santo kerkhof,een sterke statische compositie,met twee donkere cypressen ,een witte wolk,en een stenen soldaat,die een gebaar maakt als van een zaaier;een zaaier van de dood?
Door een of andere gedachtensprong kwamen we nog in het vliegtuig van Bleriot terecht,aleer het tweede agendapunt werd aangesneden:
Kan Photoshop een onderdeel worden van het arsenaal van de fotograaf?Bijvoorbeeld om de wet op de privacy te omzeilen.
Ik had enkele voorbeelden van bewerkte gezichten.Luc en Pascal waren radicaal tegen.Johan en mezelf vonden dat dit tot de vrijheid van de fotograaf behoorde.
Luc stelde dat fotografie een registratie van de werkelijkheid moest inhouden.
Voer voor volgende besprekingen?
Tenslotte,jaren onderwijs laten hun sporen na,gaf ik als huiswerk een kleine striptekening zonder tekst mee.Volgende keer afgeven,ingevuld en wel,de beste tekst krijgt strafstudievermindering.
Ik vond het een aangename samenkomst.
Jan
Als lid van de B-C generation,onderklasse éénvingertypers,nam het mij wat tijd om dit verslag in uw meelbakje te serveren.
Verslag van de vergadering ten huize Jan Fryns DO 13 NOV 2008.
Aanwezig:Bruno,Jan D.,Johan,Luc,Pascal,Piet,Jan F.
Johan ;stiptheidsprijs.Piet;kilometriekste deelnemer.
Alhoewel zeer vaag;”Iets novemberachtigs”kwamen zeer concrete en persoonlijke bijdragen de bijeenkomst verrijken.Discussies verliepen met luisterbereidheid en in een goede verstandhouding.
Niemand raakte gewond.
Door de aard van het thema,werden de onderwerpen;oorlog,herdenking,kerkhof,veelvuldig aangehaald.
Johan bracht een getuigenis uit de eerste hand;”Kroniek van een luchtaanval”
Johan las de tekst voor (waarin een van de mensen op de familiefoto een rol speelde, PC).Hijzelf heeft nog gespeeld op het Duits kerkhof te Lauwe,en wil het toeval niet dat Willem Vermandere daaromtrent een lied heeft gecomponeerd?
Na beluistering vond Johan de muziek wat melig…
Luc vond die term eerder ongepast;de muziek droeg bij tot de sfeer.
Hier kwam dan de reactie ter sprake van Willem V M op de dood van Wannes van de Velde.
Luc vertelde dat hij als commentaar zijn klarinet in de hand nam en een klaaglijke melodie ten gehore bracht.Pascal zag hierin ook het onvermogen van de mens om om te gaan met afscheid en dood.
Bruno vond Wannes wel een sterkere figuur dan Willem.Waarop Luc antwoorde dat Willem veel aandacht toonde voor alles wat anderen vergeten.
Johan sloot zijn deel af met o.a. enkele aangrijpende foto’s van lege klassen,(na het overlijden van een collega.)
De afbeelding van een kerkhof, afgebeeld doorheen een bloemetjesgordijn,mocht van Luc onmiddellijk in de krant.
Piet herkende op de top van de muur van Geraardsbergen een cafeetje,terwijl Johan duidelijk een kerkje op de plaat wilde.
Jan D.had niet de tijd gehad om veel te fiksen.Maar we hadden de gelegenheid enkele fotos te zien op zijn fotoblog eerder deze week.Mooi!
Piet had enkele fotos mee van een herdenking in Nederland,op 4&5 mei.Op 4 mei wordt een korte stilte gehouden voor de slachtoffers.Op 5mei een groot volksfeest met DJ’s en muziek op de overwinning.Een schril contrast met de opgeblazen statigheid van onze novemberplechtigheden.
Op de beelden van Piet zitten we midden de vrolijke viering,met als kers op de slagroom,een ballenfoto op het allerjuistste(tong terug in de plooi nu) moment getrokken.
Piet was ook eens in Frankrijk tijdens de katorzezjwiejet(14 juli)en werd door gendarmes met“kasseikopjes” gecontroleerd .Ze brachten weinig sympathie op voor zijn capilaire lengte.Er was ook een défilé,waarbij de gedachte opwelde waarom ze de vrede vieren met een demonstratie van oorlogstuig.,
Paul,alhoewel verhinderd door de voorstelling van zijn boek” BOKS”,was via internet aanwezig met foto’s; Hoogwaardigheidsbekleders op de Brugse markt,in het gelid alsof den Duitsch hen op de hielen zat.Verder zagen we nog een paralel in de rijtjes grafstenen en de rijtjes medailles op de borst vaneen oudstrijder.
Bruno was nog in aftastende fase en bleef observator.
Zelf had ik enkele kerkhofplaatjes,met volkse treurige levens-of-doodswijsheden.
Luc stelde dat wij in onze cultuur de doden liefst zo ver mogelijk wegmoffelen,in tegenstelling met de Zuid-Amerikanen.
Pascal kwam met een tekst over een Engelse school, die een herdenking hield voor vijf destijds gesneuvelde studenten.In de toespraak werd herinnerd dat de nu levende studenten bevoorrecht waren;omdat de vorige studenten gestorven waren konden zij nu in vrijheid leven.
Toen gaf Luc een lezing van de vertaling van”In Flanders Fields”
Johan vond dat de strofe waarin de fakkel moest worden doorgegeven om voort te strijden militaristisch!
Pascal zei, dat vanuit het oogpunt van de dichter de dood van velen niet zinloos was, als de strijd tegen het onrecht verder gaat.
Johan zag die oproep toch als een zinloze propaganda;mobilisatie van kanonnenvlees.
Bruno geloofde dat de strijd moest gevoerd worden voor de goeie zaak.
De meesten dachten ook dat de oproep in die zin kon begrepen worden.
Tot slot las Luc nog een gedicht van Claus, over de westhoek.
In de rand had hij ook de bedenking dat Claus beter was in levenseindes dan in eindzinnen voor zijn boeken.Want in een radioprogramma over eindzinnen werd Claus niet geciteerd.
Reve daarentegen,met;”hij strekte zich uit en viel in een diepe slaap.”De analogie met sterven is niet veraf.Doodgaan is niet zo erg vindt Luc,het sterven zelf kan pijnlijk zijn,heroïsch of banaal.
Brel of Simpson of anoniem.Alhoewel ;de onbekende soldaat is nu wel een van de bekendste omdat we hem jaar na jaar herdenken.Luc had ook nog een Foto van het Gentse Campo Santo kerkhof,een sterke statische compositie,met twee donkere cypressen ,een witte wolk,en een stenen soldaat,die een gebaar maakt als van een zaaier;een zaaier van de dood?
Door een of andere gedachtensprong kwamen we nog in het vliegtuig van Bleriot terecht,aleer het tweede agendapunt werd aangesneden:
Kan Photoshop een onderdeel worden van het arsenaal van de fotograaf?Bijvoorbeeld om de wet op de privacy te omzeilen.
Ik had enkele voorbeelden van bewerkte gezichten.Luc en Pascal waren radicaal tegen.Johan en mezelf vonden dat dit tot de vrijheid van de fotograaf behoorde.
Luc stelde dat fotografie een registratie van de werkelijkheid moest inhouden.
Voer voor volgende besprekingen?
Tenslotte,jaren onderwijs laten hun sporen na,gaf ik als huiswerk een kleine striptekening zonder tekst mee.Volgende keer afgeven,ingevuld en wel,de beste tekst krijgt strafstudievermindering.
Ik vond het een aangename samenkomst.
Jan
Lucs bijdrage tot 16 november
Op Vlaanderens Velden
Klaprozen bloeien op Vlaanderens velden,
tussen de kruisen, rij aan rij,
van ons die liggen, zij aan zij.
De zang van koene lerken in de lucht,
schier onhoorbaar door het krijgsgerucht.
Wij zijn de Doden. Gisteren nog
zagen wij dageraad en deemstering,
beminden en werden bemind,
en liggen nu in Vlaanderens velden.
Bekamp de vijand met nieuwe moed
en grijp de toorts waarvoor wij streden;
Als je verzaakt aan ons die leden,
dan gun je geen rust aan helden,
waarvoor klaprozen, rood als bloed,
bloeien op Vlaanderens velden.
John McCrae© Hertaling van Lepus
In Flanders fields
De grond is hier het vetst.
Zelfs na al die jaren zonder mest
zou je hier een dodenprei kunnen kweken
die alle markten tart.
De Engelse veteranen worden schaars.
Elk jaar wijzen zij aan hun schaarse vrienden:
Hill Sixty, Hill Sixty One, Poelkapelle.
In Flanders Fields rijden de maaldorsers
steeds dichtere kringen rond de kronkelgangen
van verharde zandzakken, de darmen van de dood.
De boter van de streek
smaakt naar klaprozen.
Hugo Claus
Uit "Ik schrijf je neer"; De Bezige Bij - 2002.
Ik volg de afgelopen weken de boeiende programmareeks ‘Eind goed, al goed’ op Radio 1 waarin men met de lezers-luisteraars op zoek gaat naar de beste boekeneindes. In het radiojournaal van 11 november bericht men zoals elk jaar: ‘Op het graf van de onbekende soldaat werd een krans neergelegd.’ Ik volg met aandacht en luister naar de woorden. Ik begin de dingen met elkaar te verbinden.
Pat Donné verwijst naar aanleiding van ‘De voorstad groeit’ van L.P. Boon naar ‘… het leven als een kerkhof van illusies’. Claus is met geen enkel boek vertegenwoordigt in de top 10, maar was dan wel heel goed in levenseinden.
Nog een genomineerde: G. Reve ‘s ‘De Avonden’, waarin hij ondermeer de leegte beschrijft, het niets van het leven. Eindzin: ‘Hij strekte zich uit en viel in een diepe slaap.’ Ik vraag mij af wat het verschil is tussen in een diepe slaap vallen en inslapen?
Doodgaan is niet erg, maar sterven. De omstandigheden, de redenen. En de angst vooraf.
Je kan sterven als een prins of in de goot. Op een exotisch eiland zoals Brel. Heroïsch zoals Tom Simpson bij de beklimming van de Mont Ventoux. Of als een onbekende soldaat.
Oorlog is zinloos, maar levert de omstandigheden voor vriendschap en liefde, voor pijn en vreugde. Wat hebben liefde en dood gemeen? Is liefde sterker dan de dood? Kan liefde de dood overwinnen?
‘Op het graf van de onbekende soldaat werd een krans neergelegd’. Na al die jaren in het nieuws is de onbekende soldaat een bekende soldaat geworden.
Klaprozen bloeien op Vlaanderens velden,
tussen de kruisen, rij aan rij,
van ons die liggen, zij aan zij.
De zang van koene lerken in de lucht,
schier onhoorbaar door het krijgsgerucht.
Wij zijn de Doden. Gisteren nog
zagen wij dageraad en deemstering,
beminden en werden bemind,
en liggen nu in Vlaanderens velden.
Bekamp de vijand met nieuwe moed
en grijp de toorts waarvoor wij streden;
Als je verzaakt aan ons die leden,
dan gun je geen rust aan helden,
waarvoor klaprozen, rood als bloed,
bloeien op Vlaanderens velden.
John McCrae© Hertaling van Lepus
In Flanders fields
De grond is hier het vetst.
Zelfs na al die jaren zonder mest
zou je hier een dodenprei kunnen kweken
die alle markten tart.
De Engelse veteranen worden schaars.
Elk jaar wijzen zij aan hun schaarse vrienden:
Hill Sixty, Hill Sixty One, Poelkapelle.
In Flanders Fields rijden de maaldorsers
steeds dichtere kringen rond de kronkelgangen
van verharde zandzakken, de darmen van de dood.
De boter van de streek
smaakt naar klaprozen.
Hugo Claus
Uit "Ik schrijf je neer"; De Bezige Bij - 2002.
Ik volg de afgelopen weken de boeiende programmareeks ‘Eind goed, al goed’ op Radio 1 waarin men met de lezers-luisteraars op zoek gaat naar de beste boekeneindes. In het radiojournaal van 11 november bericht men zoals elk jaar: ‘Op het graf van de onbekende soldaat werd een krans neergelegd.’ Ik volg met aandacht en luister naar de woorden. Ik begin de dingen met elkaar te verbinden.
Pat Donné verwijst naar aanleiding van ‘De voorstad groeit’ van L.P. Boon naar ‘… het leven als een kerkhof van illusies’. Claus is met geen enkel boek vertegenwoordigt in de top 10, maar was dan wel heel goed in levenseinden.
Nog een genomineerde: G. Reve ‘s ‘De Avonden’, waarin hij ondermeer de leegte beschrijft, het niets van het leven. Eindzin: ‘Hij strekte zich uit en viel in een diepe slaap.’ Ik vraag mij af wat het verschil is tussen in een diepe slaap vallen en inslapen?
Doodgaan is niet erg, maar sterven. De omstandigheden, de redenen. En de angst vooraf.
Je kan sterven als een prins of in de goot. Op een exotisch eiland zoals Brel. Heroïsch zoals Tom Simpson bij de beklimming van de Mont Ventoux. Of als een onbekende soldaat.
Oorlog is zinloos, maar levert de omstandigheden voor vriendschap en liefde, voor pijn en vreugde. Wat hebben liefde en dood gemeen? Is liefde sterker dan de dood? Kan liefde de dood overwinnen?
‘Op het graf van de onbekende soldaat werd een krans neergelegd’. Na al die jaren in het nieuws is de onbekende soldaat een bekende soldaat geworden.
Verslag goedgezienuitstap Vlissingen 2008-09-26
In Vlissingen, waar Piet woont, wordt een tentoonstelling gehouden over boksen en boksers.
Paul van Goedgezien is in zijn negende maand van een fotoboek over boksen en boksers. Die twee feiten hebben geleid tot TOENADERING tussen West en Zeeuws Vlamingen.
Het is een mooie dag, wat fris voor de tijd van het jaar, als zeven (6) leden van GOEDGEZIEN mekaar treffen aan het Visartplein in Brugge om Piet te treffen in Vlissingen.
Heerlijk om weer eens de overzet te nemen naar Vlissingen waarop een blitse, zij het oudere wielerploeg ons voorziet van didactisch beeldvoer voor de reeks ,menselijke speciën anno 2008’.
Er moet wat zijn met die zeeuwse lucht. Nog geen tien minuten na de uitgelaten ontvangst door Piet en de wandeling langs sluis en dijk, borrelen de woordspelingen spontaan op uit aller kelen. Luc meent een zeehond te hebben gezien en ja hoor, daar loopt een hond meer in zee dan er buiten. De grenzen tussen het predicaat ‘zeehond’ en ‘landhond’ worden hier pas vastgelegd. Ook de arme schapen moeten eraan geloven. De dieren worden niet alleen slachtoffer van Lucs immere beeldzucht, ze worden ook nog eens tot landschaap vermalen in de bittere woordspelconcurrentie die intussen ontbrand is.
Gelukkig bedaart de strijd en krijgen de gladiatoren een bolus toegestopt. Na enig schichtig gesnuffel wordt deze zeeuwse caloriebom verorberd. Piet had er zeven voorzien, van die bommen, maar de intussen legendarische zevende man blonk door afwezigheid. Bleef er dus één bom over, en stiekem werd die vanuit ooghoekwit kwijlend opgeëist om tenlotte verscheurd te worden waarmee meteen de zweem van de zevende man verdwenen was.
Wat volgt is minder bloedig. Het gezelschap trekt weer zijn mensenkleren aan en gaan over tot de orde van de dag: wie heeft Pascals artikel gelezen uit de poëziekrant en dat handelde over de tentoonsteling in Watou deze zomer? Gemurmel. Ja , stukken, helemaal op de blog.
De discussie over de zinvolheid van een inleidende gidstoer op een evenement als Watou komt op gang. Als je mensen vertelt over een kunstwerk kan je niet om enige ‘spoorvorming’ heen. Het beeld dat de gegidste toeschouwer van een creatie krijgt zal onvermijdelijk gekleurd worden door wat de gids vertelt. Is het niet beter deze niet ter zake doende ‘objectiviteit ‘ over een bepaald kunstwerk te weren en nadien in communicatie te gaan met de toeschouwer? Is het mogelijk, zelfs wenselijk om door aan attitudevorming te doen de toeschouwer een platvorm te geven van waarop hij kan kijken? Wat met de velen die blokkeren op de verschillende verschijningsvormen van Hedendaagse Kunst?
Luc had ook nog een brandende vraag. Kan het betrekken van een kunstwerk in een foto een meerwaarde betekenen voor het kunstwerk? Een aantal voorbeelden tonen het spanningsveld dat ontstaat als kunstwerken betrokken worden in een fotografisch beeld (oa meisje dat staat te kijken naar enkele afgebrande miniatuurdennenbomen, een kunstwerk , naar blijkt.) De verschillende mogelijkheden worden onder de loupe genomen en een beduidende conclusie wordt niet gevonden. Elke foto moet op zichzelf bekeken worden en eenduidige regel of norm om de zaken te benaderen is misschien niet te wensen.
Het huiswerk. Vakantiekiekjes. Er wordt stroootje getrokken en Pascal bijt de spits af met een weloverwogen en inspirerende benadering van een foto die hij onderweg genomen heeft. Op de foto zien we een groepje jongeren die heel ontspannen naar de fotograaf staan te kijken. Op de achtergrond is een veldfeest aan de gang. Het geheel heeft iets Felliniaans, zeker met een half opgestelde carrousel die het plaatje afmaakt. Ook de tekst is bij elke fotograaf herkenbaar. De gene, het aftasten van grenzen, het voorzichtig voortschrijden in een complexe situatie wordt opgehangen aan het beeld langs de weg.
Sarah focust op de teksten die mensen op postkaarten schrijven. In die korte teksten, in soms euforische of beknelde situaties geschreven zijn, tonen ons de glimp van een groot verhaal. Elk van de (verzonnen, ware?) tekstjes trigert in enkele lijnen verleden en toekomst van de schrijver of schrijfster bij de luisteraar. In schier haiku stijl gaat de wereld open bij de teksten.
Jan op zijn beurt toont ons enkele pareltjes van fotografie, vakantiekiekgewijs verscholen in een massa andere vakantiebeelden. Voor elk wat wils, want het hele pak gaat door ieders handen.
Piet schetst ons een beeld van de ontmoeting met een fotografe op een van zijn mototochten en doet dat met zoveel passie dat we er bijna blindelings enkele werken van kopen.
Paul werpt de achtergeblevenen zijn foto’s van zijn solomototocht naar Portugal voor de voeten en laat dezen jaloers achter. Voor zoveel secuur verbeelde avonturen buigen wij het hoofd.
Tijd nu voor de eigenlijke beweegreden op in Zeeland te zijn,nl den boks. Met z’n allen struinen we door de banlieus van Middelburg richting cultuurcentrum alwaar de langverbeide tentoonstelling ons wacht. En die is heel minimalistisch opgevat. Een bank met bokszak, enkele voor-na foto’s en voor mijn part was dat het. Piet kan het ook niet helpen. Nog wat rondsnuffelen in het gebouw en we gaan bij Piet thuis een lekkere Leffe nuttigen en nog wat nalachen en de windwandeling brengt ons terug naar boot en auto.
Toch een mooie dag geweest, en dit zeg ik zonder met woorden te spelen.
Johan R
Paul van Goedgezien is in zijn negende maand van een fotoboek over boksen en boksers. Die twee feiten hebben geleid tot TOENADERING tussen West en Zeeuws Vlamingen.
Het is een mooie dag, wat fris voor de tijd van het jaar, als zeven (6) leden van GOEDGEZIEN mekaar treffen aan het Visartplein in Brugge om Piet te treffen in Vlissingen.
Heerlijk om weer eens de overzet te nemen naar Vlissingen waarop een blitse, zij het oudere wielerploeg ons voorziet van didactisch beeldvoer voor de reeks ,menselijke speciën anno 2008’.
Er moet wat zijn met die zeeuwse lucht. Nog geen tien minuten na de uitgelaten ontvangst door Piet en de wandeling langs sluis en dijk, borrelen de woordspelingen spontaan op uit aller kelen. Luc meent een zeehond te hebben gezien en ja hoor, daar loopt een hond meer in zee dan er buiten. De grenzen tussen het predicaat ‘zeehond’ en ‘landhond’ worden hier pas vastgelegd. Ook de arme schapen moeten eraan geloven. De dieren worden niet alleen slachtoffer van Lucs immere beeldzucht, ze worden ook nog eens tot landschaap vermalen in de bittere woordspelconcurrentie die intussen ontbrand is.
Gelukkig bedaart de strijd en krijgen de gladiatoren een bolus toegestopt. Na enig schichtig gesnuffel wordt deze zeeuwse caloriebom verorberd. Piet had er zeven voorzien, van die bommen, maar de intussen legendarische zevende man blonk door afwezigheid. Bleef er dus één bom over, en stiekem werd die vanuit ooghoekwit kwijlend opgeëist om tenlotte verscheurd te worden waarmee meteen de zweem van de zevende man verdwenen was.
Wat volgt is minder bloedig. Het gezelschap trekt weer zijn mensenkleren aan en gaan over tot de orde van de dag: wie heeft Pascals artikel gelezen uit de poëziekrant en dat handelde over de tentoonsteling in Watou deze zomer? Gemurmel. Ja , stukken, helemaal op de blog.
De discussie over de zinvolheid van een inleidende gidstoer op een evenement als Watou komt op gang. Als je mensen vertelt over een kunstwerk kan je niet om enige ‘spoorvorming’ heen. Het beeld dat de gegidste toeschouwer van een creatie krijgt zal onvermijdelijk gekleurd worden door wat de gids vertelt. Is het niet beter deze niet ter zake doende ‘objectiviteit ‘ over een bepaald kunstwerk te weren en nadien in communicatie te gaan met de toeschouwer? Is het mogelijk, zelfs wenselijk om door aan attitudevorming te doen de toeschouwer een platvorm te geven van waarop hij kan kijken? Wat met de velen die blokkeren op de verschillende verschijningsvormen van Hedendaagse Kunst?
Luc had ook nog een brandende vraag. Kan het betrekken van een kunstwerk in een foto een meerwaarde betekenen voor het kunstwerk? Een aantal voorbeelden tonen het spanningsveld dat ontstaat als kunstwerken betrokken worden in een fotografisch beeld (oa meisje dat staat te kijken naar enkele afgebrande miniatuurdennenbomen, een kunstwerk , naar blijkt.) De verschillende mogelijkheden worden onder de loupe genomen en een beduidende conclusie wordt niet gevonden. Elke foto moet op zichzelf bekeken worden en eenduidige regel of norm om de zaken te benaderen is misschien niet te wensen.
Het huiswerk. Vakantiekiekjes. Er wordt stroootje getrokken en Pascal bijt de spits af met een weloverwogen en inspirerende benadering van een foto die hij onderweg genomen heeft. Op de foto zien we een groepje jongeren die heel ontspannen naar de fotograaf staan te kijken. Op de achtergrond is een veldfeest aan de gang. Het geheel heeft iets Felliniaans, zeker met een half opgestelde carrousel die het plaatje afmaakt. Ook de tekst is bij elke fotograaf herkenbaar. De gene, het aftasten van grenzen, het voorzichtig voortschrijden in een complexe situatie wordt opgehangen aan het beeld langs de weg.
Sarah focust op de teksten die mensen op postkaarten schrijven. In die korte teksten, in soms euforische of beknelde situaties geschreven zijn, tonen ons de glimp van een groot verhaal. Elk van de (verzonnen, ware?) tekstjes trigert in enkele lijnen verleden en toekomst van de schrijver of schrijfster bij de luisteraar. In schier haiku stijl gaat de wereld open bij de teksten.
Jan op zijn beurt toont ons enkele pareltjes van fotografie, vakantiekiekgewijs verscholen in een massa andere vakantiebeelden. Voor elk wat wils, want het hele pak gaat door ieders handen.
Piet schetst ons een beeld van de ontmoeting met een fotografe op een van zijn mototochten en doet dat met zoveel passie dat we er bijna blindelings enkele werken van kopen.
Paul werpt de achtergeblevenen zijn foto’s van zijn solomototocht naar Portugal voor de voeten en laat dezen jaloers achter. Voor zoveel secuur verbeelde avonturen buigen wij het hoofd.
Tijd nu voor de eigenlijke beweegreden op in Zeeland te zijn,nl den boks. Met z’n allen struinen we door de banlieus van Middelburg richting cultuurcentrum alwaar de langverbeide tentoonstelling ons wacht. En die is heel minimalistisch opgevat. Een bank met bokszak, enkele voor-na foto’s en voor mijn part was dat het. Piet kan het ook niet helpen. Nog wat rondsnuffelen in het gebouw en we gaan bij Piet thuis een lekkere Leffe nuttigen en nog wat nalachen en de windwandeling brengt ons terug naar boot en auto.
Toch een mooie dag geweest, en dit zeg ik zonder met woorden te spelen.
Johan R
We blijven bij 13 december
Bruno laat weten dat hij zich vergist heeft. Hij dacht dat we 20 december hadden afgesproken, maar niet dus.
Met andere woorden:
De eerstvolgende bijeenkomst is op zaterdag 13 december om 14 uur in de Visart.
Programma:
- onze 'interpretatie' van Pauls fototentoonstelling in de Fnac
- bezoek aan Fnac
- bezoek aan Pinsart
- ...? (hier nog door jullie in te vullen)
- afsluitende drink in een rustig etablissement
Met andere woorden:
De eerstvolgende bijeenkomst is op zaterdag 13 december om 14 uur in de Visart.
Programma:
- onze 'interpretatie' van Pauls fototentoonstelling in de Fnac
- bezoek aan Fnac
- bezoek aan Pinsart
- ...? (hier nog door jullie in te vullen)
- afsluitende drink in een rustig etablissement
13 of 20 december
Dank je, Bruno, voor de tips.
Ik vraag mij af, kan jouw voorstel om Pinsart in het Genthof te bezoeken niet worden gecombineerd met ons voornemen om samen naar Pauls tentoonstelling te gaan in de Fnac? In dat geval zouden wij moeten kiezen tussen het eerder afgesprokene 13 december en jouw datum 20 december?
Beste vrienden van Goed Gezien, gelieve voor onze volgende bijeenkomst een keuze te maken tussen de zaterdagen 13 en 20 december.
We kunnen bij mij (Visart) om 14 uur afspreken om onze 'interpretaties' van Pauls tentoonstelling te bekijken/evalueren... Om 15 uur trekken wij te voet de stad in, naar de Fnac en naar het Genthof. We kunnen eventueel afsluiten ergens met een glas.
Aan jullie om dit voorstel te amenderen en voor een van beide datums te kiezen.
Groeten,
P.
Ik vraag mij af, kan jouw voorstel om Pinsart in het Genthof te bezoeken niet worden gecombineerd met ons voornemen om samen naar Pauls tentoonstelling te gaan in de Fnac? In dat geval zouden wij moeten kiezen tussen het eerder afgesprokene 13 december en jouw datum 20 december?
Beste vrienden van Goed Gezien, gelieve voor onze volgende bijeenkomst een keuze te maken tussen de zaterdagen 13 en 20 december.
We kunnen bij mij (Visart) om 14 uur afspreken om onze 'interpretaties' van Pauls tentoonstelling te bekijken/evalueren... Om 15 uur trekken wij te voet de stad in, naar de Fnac en naar het Genthof. We kunnen eventueel afsluiten ergens met een glas.
Aan jullie om dit voorstel te amenderen en voor een van beide datums te kiezen.
Groeten,
P.
Bruno's tips (2)
Indrukwekkend fotoarchief (G, surftip) Een staatsieportret van Queen Victoria. Hoe zag Raspoetin er uit? Soldaten die tijdens de Vietnamoorlog een gewonde collega naar een veldhospitaal dragen. Neil Armstrongs voetafdruk op de Maan. Het Amerikaanse blad LIFE brengt zijn fotoarchief mondjesmaat naar het internet. Het moeten 10 miljoen beelden worden. Je kunt terugbladeren tot 1750 (voor schetsen). Gebruik vooral de zoekmachine.Dit is de site waarop je terechtkomt:
http://images.google.com/hosted/life
Het kernwoord Belgium levert 200 beelden op, onder andere van koning Albert I op de cover van Time en Nieuwpoort in mei 1940.
Bruno's tips (1)
Hierbij een tip voor de blog oftewel een tip om op zaterdag 20 december es naartoe te trekken: een nieuwe frisse galerie in dit oude stadje, galerie Pinsart.
Er start op 5 december een tentoonstelling rond Marie-Jo Gobron met oa collages van haar, vooral bedoeld als een hommage aan haar poëtisch oeuvre. Ik kan de waarde daarvan niet inschatten want zij is mij niet bekend. Wel ken ik de werken van haar echtgenoot Roger Gobron, stevig geborstelde aquarellen die doen denken aan de muren van een doorrookte bruine café.
Het zou vooral goed zijn om de Galerie te leren kennen, temeer omdat er een podium is (lett. en fig.) voor poëzie.
Ook Luc zal dit interesseren gezien zijn plannen voor iets gelijkaardigs in dezelfde straat waardoor dat meteen echt een beloftevol kunststraatje wordt!
We kunnen er kennis maken met Dan en Sabine, de initiatiefnemers.
Even checken op de site www.pinsart.be.
En via google kom je makkelijk bij de dichteres Jo-Marie Gobron.
Er start op 5 december een tentoonstelling rond Marie-Jo Gobron met oa collages van haar, vooral bedoeld als een hommage aan haar poëtisch oeuvre. Ik kan de waarde daarvan niet inschatten want zij is mij niet bekend. Wel ken ik de werken van haar echtgenoot Roger Gobron, stevig geborstelde aquarellen die doen denken aan de muren van een doorrookte bruine café.
Het zou vooral goed zijn om de Galerie te leren kennen, temeer omdat er een podium is (lett. en fig.) voor poëzie.
Ook Luc zal dit interesseren gezien zijn plannen voor iets gelijkaardigs in dezelfde straat waardoor dat meteen echt een beloftevol kunststraatje wordt!
We kunnen er kennis maken met Dan en Sabine, de initiatiefnemers.
Even checken op de site www.pinsart.be.
En via google kom je makkelijk bij de dichteres Jo-Marie Gobron.
zaterdag 22 november 2008
vrijdag 21 november 2008
donderdag 20 november 2008
woensdag 19 november 2008
dinsdag 18 november 2008
Paris by Night
In première voor de Club, een impressie van Parijs bij Nacht. Andere series zijn te zien op mijn blog vandaag en de komende dagen.
Beeld & Beeld (6)
Paris, France 2008.We zijn terug na een boeiend weekend foto 's kijken en fotograferen n.a.v. de Mois de la Photo. Deze foto is genomen in de Fondation Henri Cartier-Bresson, waar een expositie loopt met foto 's in America genomen in de jaren 1930 en '40 van de hand van H. Cartier-Bresson en Walker Evans. De jonge dame bekijkt de foto 'A l' arrière de la gare Saint-Lazare', de foto waarop ook een man is te zien die over een plas probeert te springen.
maandag 17 november 2008
zaterdag 15 november 2008
vrijdag 14 november 2008
Pauls tentoonstelling
Paul,
Jammer dat je er niet bij kon zijn, maar alle begrip. Proficiat overigens met je tentoonstelling.
We hebben je gemist op onze geslaagde vergadering - Jan F. zal er eerstdaags verslag van uitbrengen en ook allerlei documenten toevoegen, zodat je je toch nog een idee kunt vormen.
Ivm je tentoonstelling hebben wij afgesproken dat wij:
1. elk afzonderlijk een bezoekje zullen brengen en daarvan op de ons geëigende manier een impressie zullen meebrengen: met woord en/of beeld;
2. in december op een zaterdag een dagvergadering zullen beleggen. Piet komt zeker nog eens af, misschien kan het op 13 december voor hem én jou? We bezoeken dan samen de tentoonstelling, doen in Brugge nog iets anders (eventueel Groeninge of zo), en ik stel voor dat we jou dan ter afsluiting van deze vergadering confronteren met onze impressies van onze afzonderlijke bezoeken, zoals beschreven onder punt 1.
Groeten,
Pascal
Jammer dat je er niet bij kon zijn, maar alle begrip. Proficiat overigens met je tentoonstelling.
We hebben je gemist op onze geslaagde vergadering - Jan F. zal er eerstdaags verslag van uitbrengen en ook allerlei documenten toevoegen, zodat je je toch nog een idee kunt vormen.
Ivm je tentoonstelling hebben wij afgesproken dat wij:
1. elk afzonderlijk een bezoekje zullen brengen en daarvan op de ons geëigende manier een impressie zullen meebrengen: met woord en/of beeld;
2. in december op een zaterdag een dagvergadering zullen beleggen. Piet komt zeker nog eens af, misschien kan het op 13 december voor hem én jou? We bezoeken dan samen de tentoonstelling, doen in Brugge nog iets anders (eventueel Groeninge of zo), en ik stel voor dat we jou dan ter afsluiting van deze vergadering confronteren met onze impressies van onze afzonderlijke bezoeken, zoals beschreven onder punt 1.
Groeten,
Pascal
donderdag 13 november 2008
11 november
beste vrienden van 'goedgezien'
voor jullie zich vragen stellen of nodeloos zorgen maken toch even berichten dat de opening van de tentoonstelling en de introductie van mijn boek 'BOKS' samenvallen met de vooropening van de fnac-vestiging in Brugge
deze blijkt enkel toegankelijk voor genodigden
ik was er niet toen de guestlist werd opgesteld ( ik loop niet zo wild van vernissage-toestanden en zou ik overigens helmut lotti uitnodigen?... jef neve daarintegen)
ik zou het ook leuker vinden indien jullie samen of apart een blik komen werpen
als het groot commercieel geweld geluwd is
mijn zwartwit prenten hangen in het 'forum'
voelen jullie zich vooral niet ontdaan door deze situatie (sarah, i luv joe...)
ik ben overigens wat spijtig er vanavond niet bij te zijn
graag had ik de vergadering in het teken van '11 november' ten huize jan bijgewoond
om het 'n beetje goed te maken stuur ik hierbij enkele beelden
mijn eenvoudige indrukken van een bezoek aan ieper en de frontstreek
voor jullie zich vragen stellen of nodeloos zorgen maken toch even berichten dat de opening van de tentoonstelling en de introductie van mijn boek 'BOKS' samenvallen met de vooropening van de fnac-vestiging in Brugge
deze blijkt enkel toegankelijk voor genodigden
ik was er niet toen de guestlist werd opgesteld ( ik loop niet zo wild van vernissage-toestanden en zou ik overigens helmut lotti uitnodigen?... jef neve daarintegen)
ik zou het ook leuker vinden indien jullie samen of apart een blik komen werpen
als het groot commercieel geweld geluwd is
mijn zwartwit prenten hangen in het 'forum'
voelen jullie zich vooral niet ontdaan door deze situatie (sarah, i luv joe...)
ik ben overigens wat spijtig er vanavond niet bij te zijn
graag had ik de vergadering in het teken van '11 november' ten huize jan bijgewoond
om het 'n beetje goed te maken stuur ik hierbij enkele beelden
mijn eenvoudige indrukken van een bezoek aan ieper en de frontstreek
woensdag 12 november 2008
dinsdag 11 november 2008
Donderdag
Om praktische redenen (Piet komt uit Vlissingen en moet er ook weer naartoe)
beginnen we vroeg;om 19.oo uur.
Tel.Jan;050/372311,moest je onderweg verdwalen.
Jan F.
beginnen we vroeg;om 19.oo uur.
Tel.Jan;050/372311,moest je onderweg verdwalen.
Jan F.
maandag 10 november 2008
zondag 9 november 2008
Bijkomende info om Van Cailliedreef te vinden op donderdag
Hier in bijlage het plannetje om het landelijk gelegen fermetteke met afhangen en erve te vinden.Voor Johan ,vanuit OOSTENDE;afrit Oostkamp,rond punt Siemens.Richting Moerbrugge in het tweede rond punt.Voorbij de kerk Moerbrugge naar links.Baan volgen tot voorbij Lieverstede,dan onmiddellijk rechts in de Van Cailliedreef.BINGO!Volgen tot het einde.Daar is het.
Om op de suggestie van Luc in te gaan;
Een echte opdracht die mordicus(!) moet gevolgd worden ligt niet in mijn bedoeling,ik zou het eerder als een verzoek formuleren ,om hetzij in woord,hetzij in beeld,de grote novemberhype die ons ingewreven wordt met neus en neusharen, op een of andere wijze ,zowel kritisch als vertederend of hoe dan ook naar voor te brengen.Dat kan dan BV door in jullie ongetwijfeld rijke archieven datgene te kiezen dat ons herinnert aan Het Vergankelijke,De Dodenverering,en in het bijzonder de herinnering aan diegene die er nooit voor gekozen hadden als jongestorven helden de geschiedenis te halen.De Groote Oorlog weetjewel.Om ons te beperken,max.vijf exemplaren pp.
Tot donderdag.
zaterdag 8 november 2008
Tip: Fotomuseum Antwerpen
Twee interessante solotentoonstellingen in het Fotomuseum Antwerpen, nog tot 4 januari – en zeker ook is het contrast tussen die twee interessant.
In ‘Een wereld zonder einde’ toont Marie-Françoise Plissart technisch bestudeerde en afgewerkte beelden van stedelijkheid, parklandschappen, vergane industrialiteit, de dynamiek en de kleuren van het leven in Kinshasa. Grote formaten, haarscherp. Een betrokken blik, die met de overwogen compositie, de tijd die nodig is geweest om de opstelling te maken, de tijd die ook zichtbaar is in de onscherpte van de figuren of het voorbijtrekkende verkeer bij nachtelijke opnames, een absoluut eigen visie etaleert. Subjectief. Vooraan hangen enkele intimistische opnames: zwart-wit, kleiner formaat. Ik herinner mij het portret van een lezer. Vooraan, haarscherp op de snede, het opengeslagen boek. Achteraan, in een voor het overige stikdonkere kamer, een vaag silhouet van iemand die wegdromend wegkijkt.
De titel van deze tentoonstelling alludeert op Plissarts opvatting dat de blik van de fotograaf de wereld intensifieert, boeiender en mysterieuzer maakt – en daardoor eindeloos.
Op de volgende verdieping zien we de het werk van Gerald Dauphin. Of een gedeelte daaruit: men maakte een bloemlezing uit de tienduizenden foto’s die hij bij zijn dood vorig jaar aan het museum heeft nagelaten. Dauphin was een Antwerpse persfotograaf, werkte bijna een halve eeuw voor bladen als Libelle, Avenue, Weekend Knack… Hij was een bedreven modefotograaf. Maar hij portretteerde ook graag. Kleine formaten, meestal zwart-wit, een stoet van bekende figuren uit de Antwerpse kunstscene trekt aan ons voorbij, in vorige versies weliswaar: met grote brillen, lang haar en vaak rokend. Af en toe vond Dauphin de tijd om zich uit te leven in vrij werk. Een reis naar New York maakte grote indruk op hem. Hij scheert in dat vrije werk geen hoge toppen, drukt geen eigen stempel. De globale indruk is er een van bescheidenheid en doorgedreven metier. In de portretten van jazzmuzikanten voel je het meest betrokkenheid: Dauphin hield van jazz.
In een van de vitrines ligt een uitspraak uitgestald van Irving Penn: ‘A good photograph is one that communicates a fact, touches the heart, leaves the viewer a changed person for having seen it. It is, in a word, effective.’
Een ontroerende opstelling bestaat uit een kleine stapel archiefdozen. ‘Kijk’, zegt deze opstelling, ‘dit is het levenswerk van een die decennia lang consciëntieus gewerkt heeft.’ Een les in bescheidenheid.
Plissart verkent de mogelijkheden van het medium, zoekt naar een eigen expressie en treedt op als autonome kunstenares. Dauphin schikt zich in de mogelijkheden van een beproefde techniek: die zijn voor hem ruim genoeg. Hij innoveert niet en vervult een dienende rol.
In ‘Een wereld zonder einde’ toont Marie-Françoise Plissart technisch bestudeerde en afgewerkte beelden van stedelijkheid, parklandschappen, vergane industrialiteit, de dynamiek en de kleuren van het leven in Kinshasa. Grote formaten, haarscherp. Een betrokken blik, die met de overwogen compositie, de tijd die nodig is geweest om de opstelling te maken, de tijd die ook zichtbaar is in de onscherpte van de figuren of het voorbijtrekkende verkeer bij nachtelijke opnames, een absoluut eigen visie etaleert. Subjectief. Vooraan hangen enkele intimistische opnames: zwart-wit, kleiner formaat. Ik herinner mij het portret van een lezer. Vooraan, haarscherp op de snede, het opengeslagen boek. Achteraan, in een voor het overige stikdonkere kamer, een vaag silhouet van iemand die wegdromend wegkijkt.De titel van deze tentoonstelling alludeert op Plissarts opvatting dat de blik van de fotograaf de wereld intensifieert, boeiender en mysterieuzer maakt – en daardoor eindeloos.
Op de volgende verdieping zien we de het werk van Gerald Dauphin. Of een gedeelte daaruit: men maakte een bloemlezing uit de tienduizenden foto’s die hij bij zijn dood vorig jaar aan het museum heeft nagelaten. Dauphin was een Antwerpse persfotograaf, werkte bijna een halve eeuw voor bladen als Libelle, Avenue, Weekend Knack… Hij was een bedreven modefotograaf. Maar hij portretteerde ook graag. Kleine formaten, meestal zwart-wit, een stoet van bekende figuren uit de Antwerpse kunstscene trekt aan ons voorbij, in vorige versies weliswaar: met grote brillen, lang haar en vaak rokend. Af en toe vond Dauphin de tijd om zich uit te leven in vrij werk. Een reis naar New York maakte grote indruk op hem. Hij scheert in dat vrije werk geen hoge toppen, drukt geen eigen stempel. De globale indruk is er een van bescheidenheid en doorgedreven metier. In de portretten van jazzmuzikanten voel je het meest betrokkenheid: Dauphin hield van jazz.In een van de vitrines ligt een uitspraak uitgestald van Irving Penn: ‘A good photograph is one that communicates a fact, touches the heart, leaves the viewer a changed person for having seen it. It is, in a word, effective.’
Een ontroerende opstelling bestaat uit een kleine stapel archiefdozen. ‘Kijk’, zegt deze opstelling, ‘dit is het levenswerk van een die decennia lang consciëntieus gewerkt heeft.’ Een les in bescheidenheid.
Plissart verkent de mogelijkheden van het medium, zoekt naar een eigen expressie en treedt op als autonome kunstenares. Dauphin schikt zich in de mogelijkheden van een beproefde techniek: die zijn voor hem ruim genoeg. Hij innoveert niet en vervult een dienende rol.
donderdag 6 november 2008
Volgende bijeenkomst,bij Jan Fryns.
Op Donderdag 13 nov komen we weer eens informeel samen.
Misschien een gelegenheid om enkele novemberonderwerpen in woord en beeld in het herfstzonnetje te plaatsen.Oorlogsmonumenten,kerkhoven,loopgraven en massagraven.Kortom,al wat het de mens heeft behaagd om voor te sneuvelen,en de vele heroïsche taferelen in brons ,witsteen,blauwsteen of bruinkool,die ons zijn nagelaten ter lering van de hardleersen.Ook gevleugelde woorden,als" zaden-in -het zand"of "het Land dat zijne Helden vereert"zouden als basis kunnen dienen voor een episch gedicht.Je ziet maar.
Verder zou ik ook eens de vervormingstool van photoshop zijn werk laten doen,met de bijkomende vraag of dit in sommige gevallen de privacyregel niet zou kunnen omzeilen.
Wie uiteraard nog met enkele onderkoelde hangijzers zit,kan ze op deze avond op kamertemperatuur serveren,ik zal alvast mijn stoof aansteken.
Mocht het mogelijk zijn je aanwezigheid te bevestigen zou ik het op prijs stellen.
Jan Fryns
maandag 3 november 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)