Viva Blackpool

From the BBC drama series 'Blackpool' broadcasted on Canvas.

We vertrekken morgen zaterdag naar Engeland. Twee dagen Kent en dan Blackpool en Liverpool. We rijden naar Oostende om van daaruit de plas over te steken, waarna we het land doorkruisen om aan de Engelse westkust te arriveren. Veel mensen willen naar Blankenberge op vakantie. Tot de 8 ste juli. Leuke dagen jullie.

Beeld & Beeld (5)

J. at the Castle, Seneffe, Belgium 2008.

Hoe?

Woord & Beeld (58)

Dit maar om te zeggen dat vanaf morgen in Mout- en Brouwhuis De Snoek in Alveringem (nabij Veurne) enkele foto's van mij te zien zijn in het kader van het zich over zeven streekmusea uitstrekkende fotoproject WoordBeelden. Ook op mijn blog wordt daar uiteraard dezer dagen de nodige aandacht aan besteed.

We kunnen misschien onze trip naar Watou begin augustus afsluiten met een bezoek aan De Snoek?

Tevens wil ik jullie attenderen op de zeer tijdelijke en zeer bescheiden opgezette tentoonstelling (foto's zelfs op klein formaat, heb ik gehoord), georganiseerd door het wijkcomité van Kristus-Koning. Ik had de gelegenheid om enkele bewoners in mijn straat in hun biotoop te fotograferen - het resultaat (een twintigtal portretten) zal te zien zijn morgen zaterdag 28 juni van 16 tot 18 uur in het parochiaal centrum De Koepel, dat is naast de kerk van Kristus-Koning. Ik zal er zelf ook zijn om mensen die daar zin in hebben te portretteren.

Het vermijden van clichés

http://www.standaard.be/video/videoPlayer.aspx?cat=1&subcat=0&videoId=7860
Deze link brengt een interessant probleem aan bod. Kan je, binnen een beperkt bestek, clichés vermijden?
Bovendien is er, gezien de internationale samenstelling van onze club, ook de interessante problematiek van nationaliteit, volksaard, etc.

Atget Today ? (1)

Chicago, USA 2007.

Verslag 18 juni

Aanwezig bij Luc: Luc, Pascal, Paul, Sarah en, voor het eerst, Jan en Johan.

1. De reclamefoto

Pascal brengt een min of meer ironische diepte-analyse van een reclamefoto (hier al eerder getoond). Hij deelde de foto in in vakjes en ‘leest’ elk vakje, van A1 tot I8. Deze lectuur blijkt boeiend. Zij verschaft inzicht in de manier waarop de foto ‘werkt’. Hieronder de opgedeelde foto en de ‘handleiding’.

(opmerking vooraf: niet alle elementen zijn zichtbaar op de fotokopie; zie dus de originele foto die eerder op deze blog werd geplaatst - klik op de foto voor een grotere weergave)

A1
vaag architectuurelement
B1
vaag architectuurelement + schittering + schouderlijn
C1
vaag architectuurelement + schittering + neklijn + bustebandje + bustebandjelijn die lijkt door te lopen in het decor
D1
nekspier: gespannen, flou
E1
oor met vaag glinsterende juwelen: echo van schittering in B1 en C1
F1
oogholteschaduw; het oog is neergeslagen, ingekeerd, timide, berustend alreeds; het voorhoofd, niet helemaal afgewend van de man, die nu in beeld komt:
G1
de voorhoofdlijn van de vrouw, vaag, in contrast met de scherpe haarlijn van de man: gel, een klein beetje in de war, bestudeerde warrigheid
H1 en I1
vage architectuurelementen
A2, A3, A4 en A5
architectuur van steen – architectuur van vlees
B2
een glanzende schouder, opvallend tweedimensionaal en krachteloos – die hele vrouw is, op twee onderdelen na (de linkerborst en de linkerhand), een vlakke aangelegenheid, in scherp contrast met de man
C2
kwetsbare halspartij + schouderbandje
D2
halsschaduw + een kleine opening, nog vaag: ter voorbereiding van de grotere, en scherper afgetekende, opening tussen man en vrouw + schouderbandje + aanzet tot…
E2
…opvallend zware kin
de onderlip scherper dan de rest, juist ter hoogte van ’s mans oor: hier wordt gevoelige informatie verstrekt
een zweem van een glimlach – de vrouw ondergaat iets met een zekere welgevalligheid, maar wat?
F2
dit is de blikvanger; hier begint onze lectuur van de foto
wij kijken de man in de ogen; dat rechteroog lijkt hier te worden aangewezen door de neus van de vrouw; de lijn van die neus raakt net niet het kader waarin dat priemende oog is gevat: de bril; de bril zal blijken te zijn het thema van deze foto – niet toevallig dus dat wij meteen de bril zien
de man kijkt ons in de ogen, terwijl hij met iets anders bezig is (met de vrouw natuurlijk); hij kan dus twee dingen tegelijk doen, en is dus erg verstandig – dat kan niet anders, met zo’n bril! F2 en G2
de glans in ’s mans ogen echoot de sieraden in het oor van de vrouw
krachtige wenkbrauwen, vastberadenheid, een beetje een slinkse wijsheid; het stevige voorhoofd duidt op verstand; de haarlijn wijkt niet
H2
bestudeerde warrigheid in de haardos
H2 en G2
een aflopende horizonlijn?, ook onderaan in het beeld loopt de waterlijn wat af – net zoals de bril schuin in het beeld staat
B3 en D4
floue schaduwpartijen contrasteren met de stevige contrasten van de man op F5 en H5
C3
het schouderbandje wordt al breder
D3
magerzucht maakt dat ribpartij een knekelachtige en dus aan de dood refererende gedaante aanneemt
E3
een cruciaal vak: dit is het tweede wat wij zien, en de blik van de man ziet dat wij dit zien; de ruimte tussen aanloop naar de linkerborst en schouderbandje (fijn en scherp, in tegenstelling tot C3), suggereert naaktheid
de terugwijkende, zwakke linkerschouder van de vrouw verwijst naar de stevige linkerschouder van de man
ook de rechterschouder van de man is in beeld: neigt vooruit, naar waar?
de ruimte tussen man en vrouw (mond-oor-hals-rug-bh-schouder en kin) vormt, ondanks zijn witheid, het zwarte gat in het centrum van de foto, waarin onze blik wordt aangezogen
F3
krachtige neus, vlezige mond
G3
gaaf aangezicht, tweede oog, nauwelijks minder indringend dan het eerste
H3
de ronding van linkerschouder echoot de linkerborst van de vrouw in E4
D4
de aan dood refererende ribbenkast gaat over in de duizelingwekkende borstengleuf
E4
al aangekondigd door de bh-riem en de ruimte daarachter: de volumineuze linkerborst; de (mannelijke) blik (gespiegeld in en betrapt door de blik van de man (F2)) schat de omvang in en lokaliseert de door de cup aan het oog onttrokken tepel in de ronding rechts onderaan het vak E4; er is een opvallende evenwijdigheid tussen bh-riem en onderkaak van de man
F4
een wat wufte kinbegroeiing moet modieuze mannelijkheid suggereren
G4
schaduwpartij brengt grafisch evenwicht
H4
nog een eyecatcher: de uitermate scherp gefocuste waterdruppels – de tegenstelling vaag-scherp is duidelijk thematisch functioneel: het gaat over brillen en goed zien, nietwaar
I4
de vage rimpeling van het water: contrast met de scherpe druppels op ’s mans schouder, maar ook met de meer contrastrijk weergegeven waterrimpelingen vooraan
C5 en D5
borst nummer 2: spanning tussen 2- en 3-dimensionaal
E5
door de onscherpheid gaat borstschaduw naadloos over in textiel: het erotiserende effect wordt nog verhoogd
F5, F6 en G6
eenzelfde ‘contact’ bestaat tussen de arm van de vrouw, die, door zijn vaagheid, overgaat in het lichaam van de man: een begin van symbiose?
H5
de scherpe aflijning tussen borst en arm echoot de scherpe aflijning in E3 *
de linkerelleboog achteruit: suggereert een voorwaartse beweging met de rechterarm: de man staat lichtjes voorovergebogen – raakt hij met zijn (niet zichtbare) rechterarm misschien de vrouw aan? is die aanraking seksueel getint? werpt dat dan misschien een nieuw licht op de uitdrukking van welbehagen op de mond van de vrouw?
A6, B6, A7, en B7
scherpe waterrimpeling wit op zwart als pendant voor de scherpe waterrimpeling zwart op wit rechts
E6
door de onscherpte moet de kijker hier gissen naar de anatomische bijzonderheden – door haar houding toont deze vrouwenbuik zich niet op zijn voordeligst
F6
onze blik ‘leest’ een nieuw stuk textiel
G6
nog een ‘punt’ van aandacht: de tepel van de man, die dankzij het tijdige naar onderen afbuigen van de hand zichtbaar is; in zijn pregnantie contrasteert hij met de vage tepelpositionering bij de linkerborst van de vrouw
H6
scherp in beeld gebracht armbegroeiing
G7, G8, H7 en H8
de floue vrouwenhand
I7
de linkerhand van de man verdwijnt onder water en ‘toont’ wat bij ons, door de suggestie van de naar voren buigende rechterschouder bij ons opkomt met betrekking tot de rechterhand: iets wat niet mag ‘gezien’ worden
F7 en F8
de onderrand van het broekje is door de schaduw onzichtbaar – waardoor de hand, die nu op het been rust, ook een naaktheid lijkt af te dekken
F8
wat stelt deze lichtvlek, ongeveer op de plaats waar wij het geslacht van de vrouw zouden situeren, voor?
A7, B7 en C7
de boodschap: aanduiding van de koopwaar, gaat het over een bril, een bikini of over een escorteservice?

2. Atget, de grootste fotograaf aller tijden?

Twee recent opgevangen en ‘in de groep gegooide’ uitspraken over Eugène Atget vormen de aanleiding voor een boeiend gesprekje, waarvan hier een summiere (en onvolledige en wellicht niet altijd nauwkeurige) weergave volgt.

S: De minutieuze, obsessieve verzameling sorteert een poëtisch effect.
L: We moeten nagaan wat A’s bedoeling was. Een inventaris brengen van stukjes Parijs? Of deed hij gewoon werk om geld te verdienen?
Joh.: De appreciatie voor zijn werk is subjectief.
Paul: A had een primitieve werkwijze. Hij was vooral geïnteresseerd in compositie, geometrische vlakken, verdeling van schaduwpartijen en hoge lichten. Hij hanteerde de techniek van de opoffering.
L: Die driehoeken en vierkanten waren er al. Het gaat om kadrering en standpuntkeuze.
L: Het is de geschiedenis die de waardering voor dit werk vormt.
Pas.: Stel dat zijn werk onopgemerkt was gebleven. Wat zeer goed zou gekund hebben.
S: A genoot belangstelling van de surrealisten, meer om zijn eigenaardigheid als verzamelaar dan om zijn fotografische kwaliteiten.
Paul: A is een voorloper owv de manier waarop hij omgaat met toevalligheden. Vb bewegende elementen. Een hond. Sommige dingen zie je pas op het tweede gezicht.
Joh.: Dat brengt een filmisch element binnen.
L: A heeft gezegd: ‘Een goede foto is als een jachthond, stom maar welsprekend.’
Paul: Kijk naar de manier waarop hij monumenten in beeld brengt. Hij doet dat op een moderne manier, met triviale elementen op de voorgrond.
Joh.: Als je een foto van een monument maakt, dan moet je ervoor zorgen dat je een meerwaarde hebt in vergelijking met de postkaarten die je kunt kopen.
L: Je moet je altijd afvragen: waarom fotografeert hij dit. Er is altijd iets raadselachtigs. Er moet nog veel worden ontdekt. A is een grote kunstenaar.
Paul: Sterk is, dat je niet het idee hebt dat er een fotograaf aan te pas is gekomen. A verdwijnt in zijn werk.
S: Er is geen enscenering in dit werk.
Paul: Modern is ook dat hij zich soms waagt aan ‘gelaagde’ foto’s. Spiegeleffecten e.d.
Pas.: Er is één foto bekend waarop zijn driepikkel en toestel in een raam weerspiegeld staan. Zo heeft men zich achteraf een idee kunnen vormen van hoe hij werkte.
L: We moeten ons ervan bewust zijn dat de waarde van de kunstenaar gevormd wordt door de oordelen van de kunstpausen. We doen zo graag via de autoriteit van een ander uitspraken.
Pas.: Statusverhogende uitspraken.
Pas.: Het is geen toeval dat A pas vanaf de jaren zestig, zeventig werd gewaardeerd. Het seriële karakter van zijn werk past perfect in de postmoderne visie.

3. Een bladzijde Nero

Pascal ‘leest’ een bladzijde Nero. (Ik plaats een volgende keer die bladzijde op de blog.)

4. Een gesprekje over straatfotografie

Discretie, assertiviteit, schijnbewegingen…

5. Een reportage in een Zuid-West-Vlaams museum

Pascal toont het resultaat van een namiddagje fotograferen in de Oude Brouwerij Snoek (museum annex café) in Alveringem, en hij leest ook de tekst die hij daarbij schreef. Meer hierover de eerstvolgende dagen op http://pascaldigital.blogspot.com/.

6. Afspraken

We spreken af om begin augustus, datum nader te bepalen, samen naar Watou te gaan. ‘Woord & Beeld’, dat valt inderdaad perfect samen met wat op de Poëziezomer te zien is.

We beslissen om de dag van de vergaderingen te verplaatsen van de woensdag naar de donderdag.

We beslissen dat iedereen vrij is om een fles wijn naar de vergadering mee te brengen.

Volgende afspraak: de tweede donderdag van september, dat is de 11de, zijnde de zevende verjaardag van ‘nine-eleven’, ter Résidence Visart om 20 uur (tenzij Piet komt, dan is het om 19 uur). Sarah is verantwoordelijk voor de inhoudelijke invulling – dat wil ook zeggen dat zij coördineert wat eventueel ook door de anderen wordt aangebracht.

Woord & Beeld (57)

'Replay', Kortrijk, Belgium 2008.

Bedankt iedereen voor de zeer geslaagde avond. Het is een zoete genoegdoening om jullie te mogen ontvangen in het huis en het hart die wij zo graag openstellen voor andere mensen. Leve de kritische, respectvolle communicatie. Dit klinkt pathetisch en ik zou kunnen zeggen: 'maar dit is het niet!', maar dit is het natuurlijk wél 'n beetje. Je kan al eens iets op een theatrale manier zeggen omdat het op geen enkele andere manier goed genoeg is, omdat het op geen enkele andere manier goed genoeg klinkt en tegelijk eerlijk en warm overkomt. Bedankt, lieve vrienden.

Vanavond

Beste Clubleden,

Vanavond komen we dus samen. Ikzelf zal mijn uiterste best doen om tijdig terug uit Brussel te zijn. Misschien ben ik een beetje later, maar dan kunnen jullie alvast beginnen met het onderdeel Atget.

Twee keer hoorde ik onlangs uit de mond van gerenommeerde fotografen (Meyerowitz en Rauschenberg; zie vorige bijdragen) de stelling dat 'Atget de grootste fotograaf aller tijden' is. Of dan toch sedert de uitvinding van de fotografie - al is die verdienste niet geringer.
Deze uitspraken, onafhankelijk van elkaar verricht, vermochten mijn belangstelling en verwondering te wekken. Daarom de volgende vragen:
- Hoe moeten wij deze uitspraak interpreteren? Aan welke kwaliteiten wordt hier gerefereerd?
- Heeft het wel zin één fotograaf tot de grootste uit te roepen?
- Wat kunnen wij van Atget leren? Wat is zijn verdienste?
- Wat vind je zelf? Wie zou je zelf als 'grootste' fotograaf naar voren schuiven en waarom?

Daarmee moeten jullie zeker een halfuurtje zoet kunnen zijn. Ik verneem dan wel of er zinvolle conclusies aan vastgeknoopt werden.

Over de reclamefoto neem ik mij voor een klein exposeetje te geven. Met betrekking tot Nero weet ik het nog niet zo goed of ik daar wel iets zinvols over te vertellen heb.

Ik wil vervolgens als uitsmijter de vergadering confronteren met een reportage die ik vorige week (in opdracht) heb gemaakt in een klein Zuid-West-Vlaams museum.

Ik kondig langs deze weg ook de komst aan van een nieuwe belangstellende: Jan Fryns. Gelieve hem met open armen te ontvangen. Jan is al vele decennia actief in de beeldende kunst, en heeft sinds kort de wondere wereld van de digitale fotografie ontdekt. Ik geef bij deze Jan alvast de sleutel tot deze blog.

Woord & Beeld (56)

18 juni

Voor de volgende vergadering voorzie ik drie punten. Voor de eerste twee kunnen jullie zich voorbereiden.

Ik wil een diepteanalyse brengen van een reclamefoto.

Ik vraag jullie waarom Eugène Atget door sommige sprekers in de reeks Genius of Photography 'de grootste fotograaf aller tijden' wordt genoemd.

Ik 'lees', als uitsmijter, een Nero-stripbladzijde.

Beeld & Beeld (4)

Berlin, Germany 2007.

Voor mij staat de olifant voor Het Geheugen, de tralies voor De Vervolging, het tafereel met grootvader en kleindochter voor de [On]Bezorgdheid.

Bijeenkomst 18 juni

Ik herinner er jullie graag nog even aan dat we hebben afgesproken dat de volgende bijeenkomst doorgaat bij ons thuis om 20:00 (Kortebrugge 17, Sint-Michiels) en dat Pascal een item aanbrengt. Gelieve er rekening mee te houden dat er geen computer ter beschikking is. Ik mail nog een uitnodiging aan Chris Beirens, Johan Reynaert en Jan Bonneure. De anderen die door mij werden aangesproken en een flyer kregen moeten eerst maar eens zelf contact opnemen, denk ik. Krijgen we nog iets op voorhand, Pascal? Ik wacht nog even op een antwoordje vooraleer ik de mail verstuur.

Natte

De winnende foto van "Sant" deed me aan deze denken, in plaats van de Hitte van het strand gaat het hier om het Natte van een motorfestijn in Tjechie jaaaaaaren terug. Jaren terug toen Sony na de vermaarde Mavica digitale camera met diskette ( 16 fotoos op 1Mb) net over gestapt was op de Cybershot. Een 3, (! ! ! ) revolutionair in die tijd, megapixel camera met Zeis lens, veel kleine knopjes en te veel mogelijkheden. Die kocht ik met de zekerheid dat ik nooit geen andere digitale camera meer nodig zou hebben want het was je van het. Ten eerste, vergeet het maar en ten tweede zeg nooit zoiets. Een van de mogelijkheden op die camera was er onverwachte en dusdanig onbedoelde fotoos mee te nemen, een kwestie van voldoende verkeerde knopjes indrukken op het juiste moment, maar zoals zo vaak wordt dit het goede moment. Veel tegenlicht met een door regen spiegelglad wegdek, de macrostand en geen flits, iets degelijks.

Waarbij ik niet mag vergeten te vermelden, dat mijn bewondering voor een fotograaf die dit op film en in doka bereikt vele malen groter is dan voor degene die gebruikt maakte van de toevalsknoppen.

Flyer (bis)

De mogelijkheid om te reageren op de tekst voor de 'flyer' wordt nu afgesloten. Ik hou rekening met de twee opmerkingen:
- een beperkt aantal exemplaren (20, gevraagd door Luc)
- een beetje een low profile prospectie van nieuwe leden (gevraagd door Paul)

Piet, ik probeer vanavond je boek niet te vergeten.

Vergeet ook niet, geachte leden, dat er volgende woensdagavond, 18 juni, een bijeenkomst gepland is bij Luc.

Wie zorgt er voor een inhoudelijke invulling? Als er geen andere kandidaten zijn, wil ik dat wel doen. Je hoort er dan wel meer over.

van fotografen en andere zaken...

dit portret van stephan vanfleteren viel onlangs uit m'n kodak
'k stuurde'm op als postkaartje, the oldfashioned way
vraag me af wat hij er van vindt

pascal en luc... bedankt voor het verzorgen van de pr van 'goedgezien'
de voorstellen, de flyers...
toch een kleine bedenking: moeten we niet iets rustiger (begrijp overwogener) omspringen met het uitnodigen van nieuwe leden?
ik wring me in bochten om vanavond aanwezig te zijn

sarah... je proza vind ik stralend door de 'ellende' heen
(vind ik mooier dan 'de koele minnaar' waardoor ik me nu aan 't wroeten ben)


onze eerste stappen in de filmwereld (geintje)
de proefwerken
het einde van een schooljaar
het werk aan de academie
m'n duiven (heb onlangs een weekend in een vrachtwagencabine in arras doorgebracht)
het onderhandelen over een boek (jezus... niet gemakkelijk!)
tussendoor 'exit'

ik snak naar vakantie, m'n bootje, het ruime sop...

SANT

Voor de opening van Sant hebben alvast hun aanwezigheid aangekondigd: Pascal, Piet én Johan Reynaert en Damien Raud.

Auto's en letters

Ik ben erg optimistisch en enthousiast over het medium internet. Ik maak er dagelijks gebruik van om ‘creatief bezig te zijn’ – zoals dat dan in sociaal-assistenten- of psychiatrische-zorgverleningsjargon wordt gezegd – maar ook mag ik er graag eens rondzwerven. Je vindt vaak wat je zoekt, maar vaker nog – en dat maakt het juist zo boeiend – wat je niet zoekt. Het internet is geen alternatief voor het echte bestaan omdat je er je hoofd niet op een schouder te rusten kunt leggen, niet merkt aan een plotse verkilling bij de mens tegenover je dat je iets verkeerds hebt gezegd, geen ogen vindt om je in af te vragen wie je zelf bent, geen planten wonderbaarlijk ziet groeien of ontluiken, of vogels hoort die zich ’s morgens vroeg de ziel uit het lijf zingen – maar het is wel een valabele parallelwereld, een makkelijk te hanteren generator van coïncidenties, associaties, zinverschaffende samenlopen van omstandigheden.

Zo verzeilde ik een paar dagen geleden, zoekende naar informatie over Eugène Atget, op een aan Christopher Rauschenberg gewijde webpagina van de fotografiesite LensCulture. Rauschenberg trad in de voetsporen van Eugène Atget door in Parijs diens foto’s opnieuw te maken – voor zover dat mogelijk was. Zo bracht hij onveranderlijkheid in beeld, maar ook wat er in die 75 tot 100 jaar in Parijs wél allemaal veranderd was. De meest opvallende verandering, aldus Rauschenberg, is de alomtegenwoordige auto. Heel Parijs is een parkeerzone waarvan alle plaatsen voortdurend door een auto zijn ingenomen. Vaak staan die auto’s in de weg om datgene wat Atget heeft gezien opnieuw in beeld te brengen.

Ik bekijk de fotoduo’s op de website – links Atget/rechts Rauschenberg, en noteer nog een ander verschil: dat voor de overwoekering door auto’s een andere overwoekering geweken is, namelijk deze door letters. In het begin van de 20ste eeuw stond Parijs blijkbaar volgeschreven met reclameboodschappen, puiopschriften, affiches… hoe groter en hoe schreeuweriger (hoe heeft het eruitgezien in kleur?), hoe beter blijkbaar. Die zijn nu allemaal weg, het straatbeeld is veel rustiger geworden. Er zijn nu wel graffiti, maar die zijn al bij al toch discreter.

Het tweede wat Rauschenberg van zijn project heeft onthouden, is dat je op de duur Parijs ‘door de ogen van Atget’ begint te zien. En dat laat dan toe om Atgetachtige (of atgetiaanse) foto’s te gaan maken: foto’s van Parijs die niet door Atget zijn gemaakt, maar die Atget zou hebben kunnen maken mocht hij vandaag door Parijs lopen.

Op de website kun je ook een prettig interview met Rauschenberg beluisteren. ‘Photography is not a matter of illustration,’ zegt hij geanimeerd, ‘it’s discovery. Photography is research and development.’

Flyer

Op de tentoonstelling 'SANT' volgende woensdag zijn er dus mensen uitgenodigd die we ook hebben gewezen op het bestaan van onze Culture Club. Zij zullen mogelijk uitleg vragen. Met het oog daarop heb ik voorgesteld om een flyer te maken, da's een duur woord voor een papiertje met enkele concrete en praktische gegevens. Ik heb mij nu geëngageerd om de tekst voor die flyer op te stellen. Ik wil dat echter niet doen zonder eerst mijn ontwerp voor die tekst aan jullie voor te leggen. Graag een reactie. Als ik niets hoor, zorg ik woensdagvoormiddag voor een honderdtal exemplaren.


Ontwerp van tekst:


'Goed Gezien' is ontstaan op initiatief van Pascal Cornet, Sarah Desplenter, Piet de Wolff, Luc Rabaey en Paul Willaert, op één na (Vlissingen) allemaal in Brugge wonende cultuurmensen. 'Goed Gezien' wil uitgroeien tot een sociaal-culturele kring waarin een beperkt aantal mensen (laat ons zeggen een goed gevulde living) met elkaar kennis, knowhow, ervaring... uitwisselen in een sector van de kunsten die valt onder de noemer 'Woord & Beeld'. Het kan dus gaan over fotografie, film, beeldende kunst, beeldpoëzie, stripverhaal, publiciteit, enzovoort... Wij komen sinds november 2007 éénmaal per maand samen. Telkens bij iemand anders thuis, en telkens met één iemand die 'iets' heeft voorbereid. We bespraken al eigen werk, maakten analyses van foto's, maakten kennis met nieuwe multimediale internettools, schreven gedichten bij foto's, bespraken fotografenquotes...

We willen deze nog prille traditie voortzetten, liefst met wat meer mensen. Vandaar dit bericht: mocht uw interesse gewekt zijn, neem dan contact op met een van de mensen van 'Goed Gezien'. Van u zal worden verwacht dat u zich kunt engageren om regelmatig naar de bijeenkomsten te komen (één woensdagavond per maand), en om eventueel zelf ook eens zo'n bijeenkomst bij u thuis te organiseren en/of inhoudelijk in te vullen.

Als onze 'Club' goed functioneert en verder uitgroeit, kunnen wij op termijn wellicht breder opgezette initiatieven nemen.

***Hier de mailadressen en/of telefoonnummers van wie zich geroepen voelt om via die weg nadere informatie te geven. (laat mij daarover iets weten)***

***Hier eventueel ook nog een overzicht van onze blogs: Goed Gezien (die moet dan wel eerst worden opengesteld voor 'derden'), No Panic, 120 door de bocht, Eyes Wide Shut, Onderaandedijk, Timescapes (x2) en PascalDigital.***

Het Gestuurde Toeval (2)

From the series 'Ages of Consolation/Tijden van Troost' @ SANT 2008.

Zoals jullie hebben kunnen vaststellen heb ik een poging gedaan om een aantal mensen met elkaar in contact te brengen en nieuwsgierig te maken voor Goed Gezien -zie jullie maildoos-. Ik reken op jullie voor de opvang volgende woensdag. Misschien is het een goed idee dat jullie voor volgende woensdag ook enkele mensen uitnodigen. Ik weet het, jullie hebben al pogingen gedaan i.f.v. van bijeenkomsten op woensdag, maar misschien moeten we dit dan toch even opnieuw bekijken, 'Goed Bekijken' dus! Graag een reactie.

Beste vrienden
Beste Sarah, Sabine, Patricia, Rein, Femke, Frauke, Pascal, Joost, Johan, Damien, Chris, Piet, Johan, Paul, Jo en Johan.

We nodigen je graag uit op de vernissage van de kunstententoonstelling SANT in de Garemijnzaal op de Markt te Brugge op woensdag 11 juni om 19:30. Sant is een tweejaarlijkse expo, georganiseerd door de dienst Cultuur van de stad Brugge.
Eén reden voor de uitnodiging is dat mijn fotoserie 'Ages of Consolation/Tijden van Troost' werd geselecteerd.
We nodigen je tegelijk ook uit voor een mogelijks interessante ontmoeting met mensen die wat hebben met 'Woord en Beeld' en misschien wel interesse hebben om deel te nemen aan 'Goed Gezien', wat staat voor een eenvoudig maar boeiend socio-cultureel project - dat in november 2007 werd opgestart -, met een maandelijkse bijeenkomst.
Wil je nu al meer weten over het mysterie 'Goed Gezien', dan kun je mailen of bellen (050/680591 - 0484/972479). Of je kan je komst ook aankondigen.

Tot volgende woensdag. Hopelijk. Graag.

Luc Rabaey,
en ook een beetje namens Sarah Desplenter, Paul Willaert, Pascal Cornet en Piet de Wolff, initiatiefnemers van 'Goed Gezien'.

Beeld & Beeld (3)

Milaan, Italy 2007.

En uitgerekend die avond speelden ze opnieuw de Titanic op de tv. Het leek er sterk op dat ik het einde nooit zou kennen.

Mijn zussen vertrokken naar hun verre universiteit en ik bleef met mijn ouders achter. Dat waren de weken om nooit te vergeten. En mijn vader die zijn maîtresse moest geruststellen ! Ik hoorde de telefoongesprekken en ik hoorde hem afzien en sussen en beloven en kussen – hij was 48 en zijn zoon was dood en hij stond alleen in de gang en kuste een telefoon.

Toen wou ik voor altijd in de duinen wonen om eeuwig te treuren. Om een soort duinengek te worden die zich zou voeden met bessen, geroosterde sprinkhanen en af en toe een gestroopt konijn. Mijn vader die moe was, stuurde me naar een psycholoog. De eerste keer moest ik vertellen en 8oo frank betalen. De tweede keer moest ik wenen en 8oo frank betalen. Het is een duur publiek, zo’n psycholoog. Op het einde van de séance moest ik een kaartje trekken. Ik heb die kaartjes lang bewaard : ‘Geduld kan wonderen doen.’ en ‘Een mislukking kan wonderen doen.’ Het bleef bij 2 séances. Ik heb geen geduld en ik wil geen mislukking, ik wil alleen de wonderen. 23 jaar later zag ik die psycholoog terug in vreemde omstandigheden. Het waren omstandigheden waarin een psycholoog niet graag herkend wordt en hij was geen lijk aan het begraven in een donker bos. De wereld is klein roepen wij dan. Niets is minder waar, de wereld is immens, angstaanjagend oneindig. Daarom bezoeken wij altijd dezelfde steden waar wij alsmaar dezelfde mensen ontmoeten, bewegen wij ons immer in dezelfde kringen. (altijd – alsmaar – immer ! ) Maken wij onze wereld klein. (Sinds ik in een bergdorp in Patagonië de uitbaatster van de wasserette van de Langestraat een vakantiestrijkcursus aan de plaatselijke vrouwenbond zag geven, twijfel ik nu ook aan deze stelling.)

Hij wachtte nog zes maanden. Voor mijn moeder was er nu toch niets meer te doen, zei hij op een dag. Marcella kwam om soep te maken en haar bed op te maken en voor al de rest van de nuttige dingen. Ze liet alleen Marcella toe en als een spook kwam ze naar buiten op de dag dat zijn verhuiswagen de straat uitreed en deze handen, ooit zenuwen en vluchtigheid , die we nu dwangmatig vasthielden - zolang de dwang om goede liefdevolle mensen te zijn, duurde - hingen levenloos.
Hij had haar ontmoet op de voorstelling van een studententoneelgezelschap. De kennismaking kon niet juister zijn. Zij was de bleke Desdemona. Haar tegenspeler was zo dronken dat ze zichzelf met het hoofdkussen moest verstikken. De ridicule scène zou haar nog jaren achtervolgen maar hij werd smoorverliefd. En de kolerieke zot die hij toen al was, overwoog de zatte Othello van het toneel te schoppen en zelf de klus te klaren maar hij verbeet zijn woede. Hij had nog een gans leven.
Hij hield van de ijle verschijning. Van haar angst en van haar ernst. Hoe ze van hem kon schrikken, daar hield hij ook van. Want zij was zachtheid. Ook al klapte ze de broodrooster open op mijn hand met een schrikachtig gebaar zodat ik wekenlang met een ingebrand strepenpatroon rondliep, ook al gaf ze mijn kat met jongen en al, weg aan kennissen die passeerden terwijl ik op vakantiekamp was, ze was altijd zacht met mij. Je kon haar nooit veel kwalijk nemen want ze was elders. In de winter las ze boeken en schreef ze een dramatisch dagboek. In de zomer las ze boeken en droeg ze chique mantelpakjes en liet ze Marcella het beste fruit kopen. Wij hadden de duinen en de zee en het beste fruit. Dat was ervoor.

Hij had haar nooit mogen achterlaten en hij wist het. Dat was het ergste, dat hij het wist en altijd zou weten en het toch deed en nooit terugkwam. Toen was ze nergens meer.

Om iets te laten horen aan jullie

Dag beste vrienden van Goed Gezien. Ik laat niet zo veel van me horen. Daarom dit stukje, om eens iets te laten horen.

Woord & Beeld (55)

Brugge, Langestraat - 050522, 14u26

Een grap. Woord en beeld sluiten een verbond. Een geoefend oog ziet dit soort coïncidenties. Maar levert het goede foto’s op? Niet noodzakelijk. Het kan hoor, humor in fotografie, maar dan moet die fotografie al bijzonder sterk op haar benen staan. Het beeld moet hoe dan ook belangrijker blijven. Is de foto van Robert Doisneau met die man die door het etalageraam naar een smakelijke bips op een schilderij kijkt terwijl zijn vrouw iets onschuldigers viseert een goede foto? Ja, maar wellicht toch vooral om wat er zich op de achtergrond afspeelt: het leven in de straat staat niet stil. Terwijl ook op de voorgrond vanalles gebeurt: de relatie met de verdekt opgestelde fotograaf, die hier duidelijk een inbreuk pleegt.

Grappen in foto’s hebben de vervelende eigenschap dat ze vóór de foto gaan staan. Dat ze de foto wegdrukken en onzichtbaar maken. Bij mijn Epiderm-foto is hoogstens sprake van een vastgelegde observatie. Wat ontbreekt er? De compositie, bijvoorbeeld, is niet bijzonder gelukkig. Misschien was er meer recul nodig geweest – maar daarvoor was de straat niet breed genoeg, en bovendien moest het woord zonder hetwelk hier alleen maar een deficiënte bepleistering te zien zou zijn, een die met niets anders dan met het woord een interactie aangaat, groot genoeg blijven om voldoende aandacht naar zich toe te trekken. Wat had eventueel wél nog de foto kunnen redden? Een passant? Misschien. Een auto waarvan de buitenkant blutsen of schrammen vertoont – waardoor een beeldrijm zou ontstaan? Ga daar maar eens op zitten wachten. Of, zoals bij Doisneau, een tafereel van spelende kinderen dat een spanning creëert tussen voor- en achtergrond; tussen het thematische centrum van de foto en de periferie; tussen, inderdaad, studium en punctum? Dat alles is hier niet aanwezig en dus kan deze foto als foto geen enkele pretentie koesteren. Zij zegt enkel: kijk wat de fotograaf heeft opgemerkt. Kijk, hoe uw wereld er in al zijn afbladderende treurigheid toch vrolijk uit kan zien. Het volstaat goed te kijken.

Woord & Beeld (54)

Parijs - 080503, 18u24

Woord en Beeld (53)

gisteren de laatste dag van Straatmomenten in de Piek, niets dan positieve berichten gehoord, bravo Luc !