een gevoel van 'we zijn vertrokken'...

'k Ben net terug van Ettelgem alwaar ik mij in café 'De Sportvriend' voor het eerst verdiepte in de landelijke cultuur der duivensport. 'k Had niet kunnen vermoeden dat deze 'bezighouding' mij als onderwerp in die mate zou boeien. Maurice, gezeten aan een tafeltje in een uithoek van het dorpscafé, heeft me over de streep getrokken. Met z'n hoornen brilletje en stil genietend achter z'n vroege pint kon hij me overtuigen. Prompt belde de cafébazin Marcel op. Marcel zit in het bestuur van de lokale duivenbond... 'k Voelde plots weer deuren opengaan. M'n camera bleef ongebruikt in z'n tas onder de barkruk. Niks overhaasten, lentement... 'k Hoor de duiven kirren op de films die veel te koud in m'n ijskast liggen wachten. 

Van café 'De Sportvriend' naar m'n laptop is een grote stap. 'k Ben heel verheugd te merken hoe ons project zich met hoopvolle bewegingen op gang trekt. Pascal is een krak omdat hij wat ik amper durfde te denken meteen hard maakt. Stuwing is nodig in dit stadium. Die eerste windstoot brengt beweging in de boot en wat 'inertie' kan doen is ons bekend. Uiteraard moet Piet aangemoedigd worden om ons te vervoegen. Er is nog een kooi in het vooronder voor deze jongen van over de Schelde. Het beweegt daar wat ruiger maar daar zal deze nazaat van Michiel de Ruyter niet om malen. ( We verwachten je op de eerste vergadering van het nieuwe jaar!)

Luc, ons geplande collectief wordt werkelijkheid. En Sarah... 'k mocht er niet aan denken dat de geur van mannelijk okselzweet de bovenhand zou krijgen. 

Enfin... tot jullie spreekt een gelukkige mens.

(Ik dring via het net nog eens aan bij Piet en concentreer mij verder op m'n huiswerk voor de volgende meeting. Ga eens een kijkje nemen op deze site. Ik kan contact leggen met deze mens om ons clubje toe te spreken. Op 22 december ontmoet ik Tibor in Brugge. )

Groeten Paul