port de gravelines

melancholie en tristesse zijn hier nauwelijks te vermijden
petit fort philippe... de visserij zit op z'n gat, jongeren snorren doelloos rond op snerpende brommertjes, enkele ouderen keuvelen op het terras van café 'palm beach'
een groot deel van de bevolking van het gehucht aan de zee werkt in de kerncentrale
het ondergronds gebrom, dat ik 's nachts meen te horen, schrijf ik toe aan de onwaarschijnlijke hoop energie die op een boogscheut van het hotel in de duinen vrijkomt
of komt de diepe dreun uit de machinekamers van de cargo's en ferry's die jachtig stomen in de vaargeul langs de kust?
lijnvissers op het strand vangen grote glimmende kanjers in het koelwater van de reactoren
bij de pier van loon plage zit veel leven in zee: plankton, garnaaltjes en massa's lekkere zeebaars
sommige gevels van de huisjes in grand fort philippe zijn in pastelkleuren geschilderd
het grauwe zeildoek van de boksauto's op het pleintje past er vlekkeloos bij
de kermislui zijn talrijker dan de klanten op de oubollige tuigen
eddy mitchell rock en rollt door de boxen

een juffrouw achter de balie van het toerismekantoortje in de vuurtoren leest een boek
ze kijkt verrast op als we binnenkomen, scheurt twee ticketjes uit een blokje en vraagt me of ik deur boven goed wil dichttrekken
aan de voet van de phare zie ik ons hotelletje
in de gelagzaal bij het raam leest de eigenaar 'le voix du nord': over de blokkades van de vissers in duinkerke en over de grimmige stakingspiketten in calais
voor het hotel staat een frietkraam
troosteloos, gesloten
ik hoor plots de stem van het oude omaatje terug in het restaurant deze middag
de tarte tatin smaakte voortreffelijk
op het brede strand loopt m'n hond schichtig op en af
hij spurt tot aan de kellen waar de meeuwen rusten
keert telkens buiten adem terug
on est quand-même bien ici...