"Dover Strait, this is Dover Coast Guard, for traffic information please listen on channel eleven."
De 'Anne van Nieuwpoort' jaagt door de nacht. De hemel is helder. Schuin boven me, aan bakboord, zie ik plots 'mijn' drie sterren. Eén 'lampje' trekt langzaam van noord naar zuid. Het licht van de sterren is jaren onderweg. Dat van het vliegtuig is geen seconde oud.
Het is vast nog drie uur varen. Aan de horizon zie ik een regelmatig flitsend licht. Het vuur van Northforeland? Vijf flitsen..... tien tellen donker. Een gloed hangt boven de kust. Ik glijd voorbij de Mid Falls boei. De diepte klimt hier van vijfenveertig plots naar vijf meter. De zee wordt anders, koppig. De 'Anne' stampt en schuimt door het onrustige water. Een golf breekt op de boeg aan loef, spat uiteen en valt als een koude zoute plensbui neer in de kuip. Mijn oude zeiljas houdt het sop niet langer tegen. Ik ben zeven uur onderweg.
Varen in het donker is bijzonder. Plots word ik onrustig. Ik sta recht en tuur boven de buiskap uit de nacht in. Het water aan bakboord licht rood op telkens de preekstoel naar beneden duikt. De navigatielichten werken. Verder is de zee zo zwart als inkt.
Even binnen schuilend vul ik het logboek in. De wijzer van de barometer wipt omhoog als ik met een verkleumde vinger op het glas tik. Een doffe bons, ik schiet naar buiten. In het heklicht zie ik een stuk wrakhout als een drenkeling net bovensteken en verdwijnen in de duisternis. Recht vooruit schijnt de vuurtoren van Northforeland nu feller. Vijf keer..... en tellen tot tien. De stroming duwt m'n scheepje in de richting van de Goodwin Sands, de verraderlijke zandbanken net onder de kust. Ik stuur wat op. De 'Anne' leunt op een toenemende bries. Het log wijst vijf knopen aan.
De Goodwin Knoll, de aanloopboei naar de haven van Ramsgate en Pegwell Bay, ligt op twee uur varen. De stroming duwt me in de goede richting. Ik heb vertrouwen in mijn klein scheepje. Het bracht me reeds naar verdere kusten.
Nu geen fouten maken. De nacht, de zee, de banken houden me wakker.
'De menselijke blik der vuurtorens in nachtelijke verte,
Of de plotselinge nabije vuurtoren in de pikdonkere nacht'
(Wat waren we dicht bij land. En het water zingt ons in de oren!)
Fernando Pesoa
2 opmerkingen:
Goodwin Sands, Goodwin Knoll
namen die me op dit tijdstip van het jaar koude rillingen bezorgen, op andere tijdstippen ook, maar dat is dan meer vanwege de aangename herinnering....
'nu geen fouten maken' - dat zeg ik ook altijd als ik voor mijn scherm zit te schrijven
Een reactie posten